نمایش اوانتاژ را دیشب دیدم. و هنوز در گیر متن هستم. بعد از نمایش خنکای ختم خاطره (اجرای نیما دهقان) از هیچ نمایشی با تم جنگ اینهمه لذت نبرده بودم . البته جنگ فقط بخشی از موضوع کار هست . یک کار خیلی خوب ضد جنگ که به آرزو های از دست رفته مردم سرزمینم اشاره می کند. تابستان گذشته از همین نویسنده (کامران شهلایی) نمایش تو مشغول مردنت بودی را دیدم . در تاتر شهر. که اونهم عااااالی بود . در نمایش آوانتاژ ایرادی اگر هست این است که گاهی متن از اجرا جلو می زند . در یکی از صحنه ها کمی ریتم کند اذیت می کند . بازی ها همه خوبند و قابل قبول . مخصوصا نقش مونا . کاش به طراحی صحنه بیشتر فکر می شد . به نظرم اگر سالن کوچکتر بود اثر گذاری کار شاید خیلی بیشتر میشد .
توصیه می کنم.