تالار وحدت
تئاترشهر تهران
تماشاخانه ایرانشهر
پردیس تئاتر شهرزاد
مجموعه تئاتر لبخند
تماشاخانه ملک
عمارت هما
عمارت نوفل لوشاتو
تئاتر هامون
تالار مولوی
تماشاخانه هیلاج
خانه هنر دیوار
تماشاخانه طهران
خانه نمایش دا
بلک باکس ایران مالSB > com/org | (HTTPS) localhost : 22:03:09
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواری‌است برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفت‌وگو درباره زمینه‌های علاقه‌مندی مشترک، خبررسانی برنامه‌های جالب به هم‌دیگر و پیش‌نهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
در گفت‌وگو با باشگاه خبرنگاران جوان مطرح شد؛
نمایشی از مهاجرت یهودیان معاصر/ هنر ایران هنوز صنعتی نشده است.
کارگردان هفت کودک یهودی تاریخ مهاجرت یهودیان معاصر از جنگ جهانی دوم تا تشکیل دولت اسرائیل را در نمایش خود روایت می‌کند.
نمایشی از مهاجرت یهودیان معاصر/ هنر ایران هنوز صنعتی نشده استمصطفی اسفندیاری کارگردان نمایش «هفت کودک یهودی» در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه تئاتر گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان،درباره موضوع این نمایش گفت: این نمایش از ۷ قطعه‌ی شعر گونه تشکیل شده که هر فصل روایت گر تاریخ مهاجرت یهودیان معاصر از جنگ جهانی دوم تا تشکیل دولت رژیم اشغاگر صهیونیست است.
وی افزود: ساختار روایی نمایش بر مبنای دیالوگ‌هایی بنا شده که اقشار متفاوت از خانواده‌های یهودی با اندیشه‌های متفاوت در تلاش هستند تا ... دیدن ادامه ›› تاریخ را از گذشته‌های بسیار دور تا زمان حاضر با تفسیر شخصی خود برای نسل دختری شان روایت کنند.
اسفندریاری درباره تاثیر نمایش «هفت کودک یهودی» بر مخاطبان اظهار کرد: ما در دیالوگ نویسی و نمادپردازی سعی کردیم تا نزدیک‌ترین تقریر از دین یهود را در نظر بگیریم و این حاصل چند سال مطالعه در زمینه‌ی یهودشناسی و تطبیق آیه‌های تورات و روایت اسلامی قرآن و مشاوره‌ی کارشناسان مختلف است.
این کارگردان در خصوص هدف خود برای اجرای این نمایش بیان کرد: سخت‌ترین قسمت کار ما به تصویر کشیدن برنامه ریزی صهیونیسم که اعتقادات یهودیان را در تمام جهان تحت شعاع قرار داده و آن‌ها را مجبور به مهاجرت سرزمین موعود می‌کند، بوده است.
اسفندریاری تصریح کرد: در ابتدا یهودیان با هر عقیده‌ای به این جنبش پیوستند و پس از مدتی که اختلافات عقیدتی در آن‌ها بروز کرد، به شاخه‌های دیگری مانند صهیونیسم مذهبی، صهیونیسمسوسیال و صهیونیسم تجدیدنظر طلب تقسیم شدند. ما باید به سادگی و ظرافت این دو یعنی عقیده‌ی یهودیان به نبوت حضرت موسی (ع) و همچنین پروتکل‌های صهیونیسم که با نژادپرستی افراطی که دین یهود را دستمایه سیاست‌های خود قرارداده از هم تفکیک می‌کردیم. وی ادامه داد: خوشبختانه در پیش نمایش‌های این نمایش که برای طیف‌های مختلف اقلیتی و سیاسی داشتیم توانستیم توجه مخاطب و کارشناسان را جلب کنیم و امیدواریم در ادامه‌ی راه مخاطب عام و فرهیخته‌ی تئاتر نیز به راحتی متوجه این امر و مسئولیت در برابر این موضوع مهم بشود.
وی با بیان اینکه سعی کردیم در اپیزود‌های مختلف از شیوه‌ی کلاژ و گاهی فضای همزمان استفاده کنیم گفت: این شیوه بدین دلیل انجام شده که بیشترین تأثیر را به صورت فشرده بنابر اقتضای دوره تاریخی و امکانات موجود با ترکیب تکنیک‌های مختلف تئاتری با بیان رئالیستی و در فرم (اکسپرسیونیستی، گروتسک، پرفورماتیو و ...) توامان داشته باشیم تا برای مخاطب عام که با نشانه‌ها و نمادگرایی‌های بسیار یهودی آشنا نیست قابل درک و همزمان حس شدنی باشد.
این کارگردان تئاتر با اشاره به انتخاب اسم «هفت کودک یهودی» برای نمایش افزود: هفت کودک یهودی نام یک نمایشنامه انگلیسی کوتاه ده دقیقه‌ای به همین نام است که اولین بار در تئاتر رویال کورت لندن به اجرا در آمده است و ما بر اساس همان نسخه‌ی اصلی با دراماتورژی و بازنویسی متن جدید تقریبا از ۵۰ درصد دیالوگ‌های نسخه‌ی اصلی استفاده نموده و چند برابر آن به دیالوگ‌ها افزوده و توانسته ایم یک نمایش کوتاه ۱۰ دقیقه‌ای را به ۶۵ دقیقه تبدیل و بازتولید کنیم.
وی اظهار کرد: از آنجا که من این نمایش را سال ۹۲ با یک سبک اجرایی و بازیگران متفاوت اجرا کرده بودم بهترین عنوانی که توانستیم انتخاب کنیم بازآفرینی بود.
اسفندیاری درباره انتخاب بازیگران برای نمایش «هفت کودک یهودی» بیان کرد: مهمترین معیاری که برای انتخاب بازیگران در نظر گرفته شده بود برخورداری از اخلاق حرفه‌ای نه به معنای تعداد اجرا و رزومه کاری بلکه به معنای واقعی کلمه با پشتکار و جسارت و نظم بوده است.
وی افزود: در میان بازیگران افرادی با بیشینه‌ی تئاتری طولانی و همچنین چند کار اولی داریم، اما تمام تلاش ما در تمرینات این بوده که توازن و انسجام را در همه‌ی بخشی‌های اجرا برقرار نماییم و تا جایی پیش رفتیم که بیشتر بازیگران ما توانایی ایفای نقش کارکتر‌های مختلف نمایش را دارند و حتی می‌توانند به صورت یک تک گویی به صورت انفرادی اجرا نمایند. در نهایت با یک غربالگری هر بازیگر به مثابه یک چرخدنده جایگاه اصلی خودش را پیدا کرد تا موتور نمایش به حرکت در بیاید.
کارگردان نمایش «هفت کودک یهودی» درباره اجرای مجدد این نمایش گفت:نسخه‌ی اصلی این نمایش را یک بار خودم ترجمه و در جشنواره مونولوگ دانشگاه هنر به اجرا در در آوردم که ماحصل آن سه جایزه‌ی بازیگری و یک کاندیدای بازیگری، جایزه‌ی کارگردانی و تندیس ویژه‌ی آهنگسازی بود.
وی افزود: با توجه به دغدغه‌ی من نسبت به این موضوع همیشه برایم مهم بود که در زمان مناسب این نمایش را به اجرایی کامل و در خور حساسیت مسئله برای تماشاگران به اشتراک بگذارم و چنانچه اگر استقبال مخاطب و حمایت‌های ویژه‌ای وجود داشته باشد این نمایش پتانسیل گسترش یافتن و بسط دادن جزئیات را برای اجرا‌های مجدد دارا باشد.
کارگردان نمایش هفت کودک یهودی با اشاره به دلیل خود برای انتخاب مکان نوفل لوشاتو اظهار کرد:این روز‌ها بیشتر از ۱۰۰ نمایش به صورت روزانه در تهران به روی صحنه می‌رود که کمتر از تعداد انگشتان سالن‌های دولتی وجود دارد و از کارگردان‌های جوان با مدت‌های طولانی در صف اجرا حمایت می‌کنند.
وی افزود: با پیشنهاد تهیه کنندگان آقایان سعید دهقانی و رضا ابراهیمی که دغدغه مندانه بسیار همراه این پروژه بودند و هستند، تصمیم گرفتیم وقت خود را پشت صف سالن‌های دولتی تلف نکنیم و پس از رایزنی با چند سالن خصوصی، عمارت نمایشی نوفل لوشاتو بیشترین همکاری را با ما داشته و ما هم وقت را تلف نکرده و با برنامه ریزی دقیق با آرامش کار را به مرحله‌ی اجرا رساندیم.
اسفندیاری درباره مشکلات گریبانگیر تئاتر مخصوصا مشکلات نمایش «هفت کودک یهودی» گفت:قطعا اولین چالش هر فعالیت هنری تأمین سرمایه برای ارائه اثر و پس از آن معیشت هنرمندان است. اما با دست روی دست گذاشتن هم نمی‌توان کاری را پیش برد. از نظر من هنر در ایران هنوز صنعتی نشده است به عبارت دیگر هنرمندان ما هنوز اصول بازاریابی و پرزنت کردن خود را فرانگرفته اند که این مسئله باید با ارائه‌ی واحد‌های دانشگاهی همچون مدیریت تولید و اقتصاد هنر برطرف شود.
وی ادامه داد: خوشبختانه به یاری خدا ما در این زمینه با مدیریت صحیح سرمایه شخصی تهیه کنندگان توانستیم بدون اینکه در کیفیت کار تأثیر محسوسی داشته باشد هزینه‌های تولید را تا ۵۰ درصد کاهش دهیم. اما قطعا حمایت از تئاتر وظیفه‌ی شهرداری‌ها و نهاد‌هایی است که در زمینه‌ی فرهنگ و هنر فعالیت می‌کنند.
کارگردان نمایش «هفت کودک یهودی» درباره تمرینات خود قبل از اجرای این نمایش بیان کرد:کلید خوردن تمرینات این نمایش از ابتدای اردیبهشت ماه زده شد که در دوماه ابتدایی بازیگران و عوامل با حساسیت‌ها و دقت به گروه افزوده شدند. پس از تکمیل شدن متن از اوایل مردادماه کار اصلی ما آغاز شد و گروه شکل منسجمی به خود گرفته و به طور میانگین ۴ روز در هفته به مدت ۵ ساعت ادامه داشته است.
وی درباره کار‌های آتی خود در حوزه تئاتر گفت: از دو سال پیش جرقه‌های تولید یک نمایش موزیکال به نام «پرومته در زنجیر» به نویسندگی سهند خیرآبادی زده شده و ما تمرینات را با یک گروه ۸۰ نفره از بازیگران به مدت ۹ ماه فشرده آغاز کرده ایم. اما به دلیل عدم تأمین سرمایه، این پروژه فعلا در وضعیت استندبای می‌باشد که برنامه ریزی‌های اجرای آن در سال آینده در حال انجام است. همچنین نمایش «سه زن ابر مرد» و موزیکال «ایزد الهه ایست» در چشم انداز کوتاه مدت اجرا‌های من می‌باشد.
گفتنی است نمایش هفت کودک یهودی به کارگردانی مصطفی اسفندیاری، تهیه کنندگی سعید دهقانی و رضا ابراهیمی، با هنرمندی رخساره شجاع الدّین، سعید دهقانی، یوکابد موسوی، میلاد اتابکی، حسین ابراهیمی، سعید شایق، سمیه کرمی، سارا نعیمی، الیکا فلکی، رویا بیگی، پریا شیوندی، عاطفه نصرآبادی و محمد میرزاده هر شب ساعت ۱۸:۰۰ به مدت یک ساعت و پنج دقیقه از تاریخ ۲۸ مهر تا ۲۴ آبان ماه در سالن شماره ۱ عمارت نوفل لوشاتو به روی صحنه می‌رود.
https://www.yjc.ir/fa/news/7119101/%D9%86%D9%85%D8%A7%DB%8C%D8%B4%DB%8C-%D8%A7%D8%B2-%D9%85%D9%87%D8%A7%D8%AC%D8%B1%D8%AA-%DB%8C%D9%87%D9%88%D8%AF%DB%8C%D8%A7%D9%86-%D9%85%D8%B9%D8%A7%D8%B5%D8%B1-%D9%87%D9%86%D8%B1-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D9%87%D9%86%D9%88%D8%B2-%D8%B5%D9%86%D8%B9%D8%AA%DB%8C-%D9%86%D8%B4%D8%AF%D9%87-%D8%A7%D8%B3%D8%AA
انتهای پیام/
نمایشی از مهاجرت یهودیان معاصر/ هنر ایران هنوز صنعتی نشده است.
کارگردان هفت کودک یهودی تاریخ مهاجرت یهودیان معاصر از جنگ جهانی دوم تا تشکیل دولت اسرائیل را در نمایش خود روایت می‌کند.
نمایشی از مهاجرت یهودیان معاصر/ هنر ایران هنوز صنعتی نشده استمصطفی اسفندیاری کارگردان نمایش «هفت کودک یهودی» در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه تئاتر گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان،درباره موضوع این نمایش گفت: این نمایش از ۷ قطعه‌ی شعر گونه تشکیل شده که هر فصل روایت گر تاریخ مهاجرت یهودیان معاصر از جنگ جهانی دوم تا تشکیل دولت رژیم اشغاگر صهیونیست است.
وی افزود: ساختار روایی نمایش بر مبنای دیالوگ‌هایی بنا شده که اقشار متفاوت از خانواده‌های یهودی با اندیشه‌های متفاوت در تلاش هستند تا ... دیدن ادامه ›› تاریخ را از گذشته‌های بسیار دور تا زمان حاضر با تفسیر شخصی خود برای نسل دختری شان روایت کنند.
اسفندریاری درباره تاثیر نمایش «هفت کودک یهودی» بر مخاطبان اظهار کرد: ما در دیالوگ نویسی و نمادپردازی سعی کردیم تا نزدیک‌ترین تقریر از دین یهود را در نظر بگیریم و این حاصل چند سال مطالعه در زمینه‌ی یهودشناسی و تطبیق آیه‌های تورات و روایت اسلامی قرآن و مشاوره‌ی کارشناسان مختلف است.
این کارگردان در خصوص هدف خود برای اجرای این نمایش بیان کرد: سخت‌ترین قسمت کار ما به تصویر کشیدن برنامه ریزی صهیونیسم که اعتقادات یهودیان را در تمام جهان تحت شعاع قرار داده و آن‌ها را مجبور به مهاجرت سرزمین موعود می‌کند، بوده است.
اسفندریاری تصریح کرد: در ابتدا یهودیان با هر عقیده‌ای به این جنبش پیوستند و پس از مدتی که اختلافات عقیدتی در آن‌ها بروز کرد، به شاخه‌های دیگری مانند صهیونیسم مذهبی، صهیونیسمسوسیال و صهیونیسم تجدیدنظر طلب تقسیم شدند. ما باید به سادگی و ظرافت این دو یعنی عقیده‌ی یهودیان به نبوت حضرت موسی (ع) و همچنین پروتکل‌های صهیونیسم که با نژادپرستی افراطی که دین یهود را دستمایه سیاست‌های خود قرارداده از هم تفکیک می‌کردیم. وی ادامه داد: خوشبختانه در پیش نمایش‌های این نمایش که برای طیف‌های مختلف اقلیتی و سیاسی داشتیم توانستیم توجه مخاطب و کارشناسان را جلب کنیم و امیدواریم در ادامه‌ی راه مخاطب عام و فرهیخته‌ی تئاتر نیز به راحتی متوجه این امر و مسئولیت در برابر این موضوع مهم بشود.
وی با بیان اینکه سعی کردیم در اپیزود‌های مختلف از شیوه‌ی کلاژ و گاهی فضای همزمان استفاده کنیم گفت: این شیوه بدین دلیل انجام شده که بیشترین تأثیر را به صورت فشرده بنابر اقتضای دوره تاریخی و امکانات موجود با ترکیب تکنیک‌های مختلف تئاتری با بیان رئالیستی و در فرم (اکسپرسیونیستی، گروتسک، پرفورماتیو و ...) توامان داشته باشیم تا برای مخاطب عام که با نشانه‌ها و نمادگرایی‌های بسیار یهودی آشنا نیست قابل درک و همزمان حس شدنی باشد.
این کارگردان تئاتر با اشاره به انتخاب اسم «هفت کودک یهودی» برای نمایش افزود: هفت کودک یهودی نام یک نمایشنامه انگلیسی کوتاه ده دقیقه‌ای به همین نام است که اولین بار در تئاتر رویال کورت لندن به اجرا در آمده است و ما بر اساس همان نسخه‌ی اصلی با دراماتورژی و بازنویسی متن جدید تقریبا از ۵۰ درصد دیالوگ‌های نسخه‌ی اصلی استفاده نموده و چند برابر آن به دیالوگ‌ها افزوده و توانسته ایم یک نمایش کوتاه ۱۰ دقیقه‌ای را به ۶۵ دقیقه تبدیل و بازتولید کنیم.
وی اظهار کرد: از آنجا که من این نمایش را سال ۹۲ با یک سبک اجرایی و بازیگران متفاوت اجرا کرده بودم بهترین عنوانی که توانستیم انتخاب کنیم بازآفرینی بود.
اسفندیاری درباره انتخاب بازیگران برای نمایش «هفت کودک یهودی» بیان کرد: مهمترین معیاری که برای انتخاب بازیگران در نظر گرفته شده بود برخورداری از اخلاق حرفه‌ای نه به معنای تعداد اجرا و رزومه کاری بلکه به معنای واقعی کلمه با پشتکار و جسارت و نظم بوده است.
وی افزود: در میان بازیگران افرادی با بیشینه‌ی تئاتری طولانی و همچنین چند کار اولی داریم، اما تمام تلاش ما در تمرینات این بوده که توازن و انسجام را در همه‌ی بخشی‌های اجرا برقرار نماییم و تا جایی پیش رفتیم که بیشتر بازیگران ما توانایی ایفای نقش کارکتر‌های مختلف نمایش را دارند و حتی می‌توانند به صورت یک تک گویی به صورت انفرادی اجرا نمایند. در نهایت با یک غربالگری هر بازیگر به مثابه یک چرخدنده جایگاه اصلی خودش را پیدا کرد تا موتور نمایش به حرکت در بیاید.
کارگردان نمایش «هفت کودک یهودی» درباره اجرای مجدد این نمایش گفت:نسخه‌ی اصلی این نمایش را یک بار خودم ترجمه و در جشنواره مونولوگ دانشگاه هنر به اجرا در در آوردم که ماحصل آن سه جایزه‌ی بازیگری و یک کاندیدای بازیگری، جایزه‌ی کارگردانی و تندیس ویژه‌ی آهنگسازی بود.
وی افزود: با توجه به دغدغه‌ی من نسبت به این موضوع همیشه برایم مهم بود که در زمان مناسب این نمایش را به اجرایی کامل و در خور حساسیت مسئله برای تماشاگران به اشتراک بگذارم و چنانچه اگر استقبال مخاطب و حمایت‌های ویژه‌ای وجود داشته باشد این نمایش پتانسیل گسترش یافتن و بسط دادن جزئیات را برای اجرا‌های مجدد دارا باشد.
کارگردان نمایش هفت کودک یهودی با اشاره به دلیل خود برای انتخاب مکان نوفل لوشاتو اظهار کرد:این روز‌ها بیشتر از ۱۰۰ نمایش به صورت روزانه در تهران به روی صحنه می‌رود که کمتر از تعداد انگشتان سالن‌های دولتی وجود دارد و از کارگردان‌های جوان با مدت‌های طولانی در صف اجرا حمایت می‌کنند.
وی افزود: با پیشنهاد تهیه کنندگان آقایان سعید دهقانی و رضا ابراهیمی که دغدغه مندانه بسیار همراه این پروژه بودند و هستند، تصمیم گرفتیم وقت خود را پشت صف سالن‌های دولتی تلف نکنیم و پس از رایزنی با چند سالن خصوصی، عمارت نمایشی نوفل لوشاتو بیشترین همکاری را با ما داشته و ما هم وقت را تلف نکرده و با برنامه ریزی دقیق با آرامش کار را به مرحله‌ی اجرا رساندیم.
اسفندیاری درباره مشکلات گریبانگیر تئاتر مخصوصا مشکلات نمایش «هفت کودک یهودی» گفت:قطعا اولین چالش هر فعالیت هنری تأمین سرمایه برای ارائه اثر و پس از آن معیشت هنرمندان است. اما با دست روی دست گذاشتن هم نمی‌توان کاری را پیش برد. از نظر من هنر در ایران هنوز صنعتی نشده است به عبارت دیگر هنرمندان ما هنوز اصول بازاریابی و پرزنت کردن خود را فرانگرفته اند که این مسئله باید با ارائه‌ی واحد‌های دانشگاهی همچون مدیریت تولید و اقتصاد هنر برطرف شود.
وی ادامه داد: خوشبختانه به یاری خدا ما در این زمینه با مدیریت صحیح سرمایه شخصی تهیه کنندگان توانستیم بدون اینکه در کیفیت کار تأثیر محسوسی داشته باشد هزینه‌های تولید را تا ۵۰ درصد کاهش دهیم. اما قطعا حمایت از تئاتر وظیفه‌ی شهرداری‌ها و نهاد‌هایی است که در زمینه‌ی فرهنگ و هنر فعالیت می‌کنند.
کارگردان نمایش «هفت کودک یهودی» درباره تمرینات خود قبل از اجرای این نمایش بیان کرد:کلید خوردن تمرینات این نمایش از ابتدای اردیبهشت ماه زده شد که در دوماه ابتدایی بازیگران و عوامل با حساسیت‌ها و دقت به گروه افزوده شدند. پس از تکمیل شدن متن از اوایل مردادماه کار اصلی ما آغاز شد و گروه شکل منسجمی به خود گرفته و به طور میانگین ۴ روز در هفته به مدت ۵ ساعت ادامه داشته است.
وی درباره کار‌های آتی خود در حوزه تئاتر گفت: از دو سال پیش جرقه‌های تولید یک نمایش موزیکال به نام «پرومته در زنجیر» به نویسندگی سهند خیرآبادی زده شده و ما تمرینات را با یک گروه ۸۰ نفره از بازیگران به مدت ۹ ماه فشرده آغاز کرده ایم. اما به دلیل عدم تأمین سرمایه، این پروژه فعلا در وضعیت استندبای می‌باشد که برنامه ریزی‌های اجرای آن در سال آینده در حال انجام است. همچنین نمایش «سه زن ابر مرد» و موزیکال «ایزد الهه ایست» در چشم انداز کوتاه مدت اجرا‌های من می‌باشد.
گفتنی است نمایش هفت کودک یهودی به کارگردانی مصطفی اسفندیاری، تهیه کنندگی سعید دهقانی و رضا ابراهیمی، با هنرمندی رخساره شجاع الدّین، سعید دهقانی، یوکابد موسوی، میلاد اتابکی، حسین ابراهیمی، سعید شایق، سمیه کرمی، سارا نعیمی، الیکا فلکی، رویا بیگی، پریا شیوندی، عاطفه نصرآبادی و محمد میرزاده هر شب ساعت ۱۸:۰۰ به مدت یک ساعت و پنج دقیقه از تاریخ ۲۸ مهر تا ۲۴ آبان ماه در سالن شماره ۱ عمارت نوفل لوشاتو به روی صحنه می‌رود.
https://www.yjc.ir/fa/news/7119101/%D9%86%D9%85%D8%A7%DB%8C%D8%B4%DB%8C-%D8%A7%D8%B2-%D9%85%D9%87%D8%A7%D8%AC%D8%B1%D8%AA-%DB%8C%D9%87%D9%88%D8%AF%DB%8C%D8%A7%D9%86-%D9%85%D8%B9%D8%A7%D8%B5%D8%B1-%D9%87%D9%86%D8%B1-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D9%87%D9%86%D9%88%D8%B2-%D8%B5%D9%86%D8%B9%D8%AA%DB%8C-%D9%86%D8%B4%D8%AF%D9%87-%D8%A7%D8%B3%D8%AA
انتهای پیام/
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
بایدها و نبایدهای صهیونیسم در «هفت کودک یهودی»
نمایش «هفت کودک یهودی» همه بایدها و نبایدهای صهیونیسم است که شنیدن و دیدن آن‌ها هرچند از تحمل مخاطب خارج است اما باید شنیده و دیده شود.
گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس‌ـ رسول حسنی
مسئله مهاجرت یهودیان به فلسطین و غصب این منطقه مهم به بهانه واهی بازپس گرفتن زمین‌های پدری و متعاقب آن نسل‌کشی مسلمانان به‌تلافی کشتار یهودیان در جنگ جهانی دوم و مسائل مرتبط با آن از موضوعاتی است که با همه اهمیتش در هنرهای نمایشی ایران کمتر به آن پرداخته شده است. با وجودی که مسئله فلسطین، مسئله استراتژیک جمهوری اسلامی ایران است، اما هنوز سیاست‌گذاری‌های فرهنگی درستی در این حوزه اجرا نشده است تا شاهد نمایش‌هایی با موضوعاتی این چنینی ... دیدن ادامه ›› روی صحنه باشیم.
«هفت کودک یهودی» به کارگردانی «مصطفی اسفندیاری» یکی از نادر نمایش‌های این سال‌ها با محوریت صهیونیسم و غصب فلسطین توسط یهودیان است. سال‌هاست که رژیم اشغالگر قدس، فلسطینیان را مردمی بی‌سرزمین خوانده و کشور فلسطین را سرزمینی بدون مردم نام نهاده‌اند. «هفت کودک یهودی» بدون آنکه سعی در القای مفهومی داشته باشد و به‌دور از هرگونه سیاست‌زدگی، مخاطب را به این نتیجه روشن می‌رساند که این یهودیان صهیونیست هستند که مردمانی بی‌سرزمین و بی‌هویت هستند که با غصب فلسطین سعی دارند برای خود تاریخ و هویت بسازند.
در طول نمایش، شخصیت‌های متعددی می‌بینیم که هیچ شناسه‌ای نداشته و نام و گذشته و نشانی که بتوان آن‌ها را شناخت ندارد. این شخصیت‌ها خطاب به مخاطبی نامعلوم حرف می‌زنند تا آن مخاطب مجهول پیام‌شان را به کودکان یهودی ـ نسل بعدی صهیونیسم ـ برسانند. آن‌ها بر دو عبارت «بهش بگو» و «بهش نگو» تأکید دارند. این گفتن و نگفتن‌ها در واقع سیاست‌های مزورانه صهیونیست‌ها را شرح و تفسیر می‌کنند. از طرفی این عبارت‌ها تعیین خط مشی رسانه‌هایی است که زیر سلطه اسرائیل اداره می‌شوند.
«هفت کودک یهودی» در لایه‌های زیرین خود تسلط صهیونیسم بر افکار عمومی را تفسیر می‌کند و از آنجایی که در بیان آنچه که می‌خواهد بگوید، کم‌فروشی نمی‌کند و شعارزده و یک‌بعدی هم نیست، دچار لکنت هم نمی‌شود. «هفت کودک یهودی» داستانی تعریف نمی‌کند درنتیجه فاقد پی‌رنگ و گره‌افکنی و گره‌گشایی و شخصیت است؛ اما به دلیل نوع روایتی که نویسنده انتخاب کرده و کارگردان به‌خوبی آن را روی صحنه جان بخشیده است، فقدان داستان به حسن بزرگ «هفت کودک یهودی» بدل شده است و مهم مونولوگ‌هایی است که کاراکترهای یهودی اجرا می‌کنند.
اگر این اثر داستان مشخصی از مهاجرت و غصب فلسطین و کشتار مسلمانان داشت بدون شک به ورطه شکستی می‌افتاد که بیرون آمدن از غیر ممکن بود. مسیری که نویسنده و کارگردان برای اجرای «هفت کودک یهودی» انتخاب کرده‌اند مسیر درستی است اما بیش از اندازه دست به عصا راه رفتن سبب شده تا مخاطب مدام در بین متن اثر و ارجاعات نمایش و اطلاعاتی که از قبل داشته در حرکت باشد. اگر دانسته‌های مخاطب در حد نمایش نباشد به آن لذتی که باید ببرد، نمی‌رسد. ممکن است شکل میزانسن، طراحی نور و بازی قابل بازیگران مخاطب را تا پایان نمایش نگه می‌دارد، اما نمی‌توان انتظار داشت که او به نتیجه‌ای که کارگردان انتظار دارد برسد.
از طرفی حجم اطلاعاتی که کاراکترها منتقل می‌کنند آن‌قدر زیاد است که مخاطب فرصت حلاجی کردن آن‌ها در ذهنش را ندارند. برای همین بخش زیادی از این اطلاعات از دست می‌رود. نهایتاً مخاطب می‌پذیرد که صهیونیست‌ها قوم بی‌هویتی هستند که با ابزار رسانه سعی دارند خود را محق نشان دهند اما نمی‌تواند این مفهوم را به اثبات برساند. تجربه دیدن «هفت کودک یهودی» تجربه ارزشمندی است در شرایطی که با انبوه آثار یک‌لایه و سطحی و روشنفکرمآبانه روی صحنه روبه‌رو هستیم، «هفت کودک یهودی» اتفاق مبارکی است که باید بارها و بارها تکرار شود.
https://defapress.ir/fa/news/367525/%D8%A8%D8%A7%DB%8C%D8%AF%D9%87%D8%A7-%D9%88-%D9%86%D8%A8%D8%A7%DB%8C%D8%AF%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%B5%D9%87%DB%8C%D9%88%D9%86%DB%8C%D8%B3%D9%85-%D8%AF%D8%B1-%D9%87%D9%81%D8%AA-%DA%A9%D9%88%D8%AF%DA%A9-%DB%8C%D9%87%D9%88%D8%AF%DB%8C
نمایش «هفت کودک یهودی» همه بایدها و نبایدهای صهیونیسم است که شنیدن و دیدن آن‌ها هرچند از تحمل مخاطب خارج است اما باید شنیده و دیده شود.
گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس‌ـ رسول حسنی
مسئله مهاجرت یهودیان به فلسطین و غصب این منطقه مهم به بهانه واهی بازپس گرفتن زمین‌های پدری و متعاقب آن نسل‌کشی مسلمانان به‌تلافی کشتار یهودیان در جنگ جهانی دوم و مسائل مرتبط با آن از موضوعاتی است که با همه اهمیتش در هنرهای نمایشی ایران کمتر به آن پرداخته شده است. با وجودی که مسئله فلسطین، مسئله استراتژیک جمهوری اسلامی ایران است، اما هنوز سیاست‌گذاری‌های فرهنگی درستی در این حوزه اجرا نشده است تا شاهد نمایش‌هایی با موضوعاتی این چنینی ... دیدن ادامه ›› روی صحنه باشیم.
«هفت کودک یهودی» به کارگردانی «مصطفی اسفندیاری» یکی از نادر نمایش‌های این سال‌ها با محوریت صهیونیسم و غصب فلسطین توسط یهودیان است. سال‌هاست که رژیم اشغالگر قدس، فلسطینیان را مردمی بی‌سرزمین خوانده و کشور فلسطین را سرزمینی بدون مردم نام نهاده‌اند. «هفت کودک یهودی» بدون آنکه سعی در القای مفهومی داشته باشد و به‌دور از هرگونه سیاست‌زدگی، مخاطب را به این نتیجه روشن می‌رساند که این یهودیان صهیونیست هستند که مردمانی بی‌سرزمین و بی‌هویت هستند که با غصب فلسطین سعی دارند برای خود تاریخ و هویت بسازند.
در طول نمایش، شخصیت‌های متعددی می‌بینیم که هیچ شناسه‌ای نداشته و نام و گذشته و نشانی که بتوان آن‌ها را شناخت ندارد. این شخصیت‌ها خطاب به مخاطبی نامعلوم حرف می‌زنند تا آن مخاطب مجهول پیام‌شان را به کودکان یهودی ـ نسل بعدی صهیونیسم ـ برسانند. آن‌ها بر دو عبارت «بهش بگو» و «بهش نگو» تأکید دارند. این گفتن و نگفتن‌ها در واقع سیاست‌های مزورانه صهیونیست‌ها را شرح و تفسیر می‌کنند. از طرفی این عبارت‌ها تعیین خط مشی رسانه‌هایی است که زیر سلطه اسرائیل اداره می‌شوند.
«هفت کودک یهودی» در لایه‌های زیرین خود تسلط صهیونیسم بر افکار عمومی را تفسیر می‌کند و از آنجایی که در بیان آنچه که می‌خواهد بگوید، کم‌فروشی نمی‌کند و شعارزده و یک‌بعدی هم نیست، دچار لکنت هم نمی‌شود. «هفت کودک یهودی» داستانی تعریف نمی‌کند درنتیجه فاقد پی‌رنگ و گره‌افکنی و گره‌گشایی و شخصیت است؛ اما به دلیل نوع روایتی که نویسنده انتخاب کرده و کارگردان به‌خوبی آن را روی صحنه جان بخشیده است، فقدان داستان به حسن بزرگ «هفت کودک یهودی» بدل شده است و مهم مونولوگ‌هایی است که کاراکترهای یهودی اجرا می‌کنند.
اگر این اثر داستان مشخصی از مهاجرت و غصب فلسطین و کشتار مسلمانان داشت بدون شک به ورطه شکستی می‌افتاد که بیرون آمدن از غیر ممکن بود. مسیری که نویسنده و کارگردان برای اجرای «هفت کودک یهودی» انتخاب کرده‌اند مسیر درستی است اما بیش از اندازه دست به عصا راه رفتن سبب شده تا مخاطب مدام در بین متن اثر و ارجاعات نمایش و اطلاعاتی که از قبل داشته در حرکت باشد. اگر دانسته‌های مخاطب در حد نمایش نباشد به آن لذتی که باید ببرد، نمی‌رسد. ممکن است شکل میزانسن، طراحی نور و بازی قابل بازیگران مخاطب را تا پایان نمایش نگه می‌دارد، اما نمی‌توان انتظار داشت که او به نتیجه‌ای که کارگردان انتظار دارد برسد.
از طرفی حجم اطلاعاتی که کاراکترها منتقل می‌کنند آن‌قدر زیاد است که مخاطب فرصت حلاجی کردن آن‌ها در ذهنش را ندارند. برای همین بخش زیادی از این اطلاعات از دست می‌رود. نهایتاً مخاطب می‌پذیرد که صهیونیست‌ها قوم بی‌هویتی هستند که با ابزار رسانه سعی دارند خود را محق نشان دهند اما نمی‌تواند این مفهوم را به اثبات برساند. تجربه دیدن «هفت کودک یهودی» تجربه ارزشمندی است در شرایطی که با انبوه آثار یک‌لایه و سطحی و روشنفکرمآبانه روی صحنه روبه‌رو هستیم، «هفت کودک یهودی» اتفاق مبارکی است که باید بارها و بارها تکرار شود.
https://defapress.ir/fa/news/367525/%D8%A8%D8%A7%DB%8C%D8%AF%D9%87%D8%A7-%D9%88-%D9%86%D8%A8%D8%A7%DB%8C%D8%AF%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%B5%D9%87%DB%8C%D9%88%D9%86%DB%8C%D8%B3%D9%85-%D8%AF%D8%B1-%D9%87%D9%81%D8%AA-%DA%A9%D9%88%D8%AF%DA%A9-%DB%8C%D9%87%D9%88%D8%AF%DB%8C
امیرمسعود فدائی و امیر مسعود این را
خواندند
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
+۱,۶۰۵,۰۰۰ نفر
+۲۹,۱۰۰ برنامه
+۹,۲۷۷,۰۰۰ بلیت
+۲۰۰,۰۰۰ بازدید
۴۸,۲۵۷ برگه
۹,۷۷۵ آلبوم
۵,۶۱۶ پادکست
