نمایشی خوب و با کیفیت بود.بازیگران سوار بر متن بودند و کارگردان شکل و فرم های زیبایی خلق کرد که باعث چند بعدی شدن مفهوم شد و کلمه شکل و رنگ پیدا کرده بود.نمایش مفهوم خود را از بیشتر از متن نشان داد و نگاهی زیرکانه به دنیایی که در آن زندگی می‌کنیم گشود.و ذهن تماشاگر را برای درک اژدهاک و ظلمی که به انسان می‌رود را در گوشه گوشه جهان نشان داد.در واقع هم ما اژدهاک بهرام بیضایی را میدیدیم و هم قصه های متنوعی که هر بازیگر داشت و این کار را دلنشین تر کرد