میلاد (علی شادمان)خطاب بہ یونس(تینو صالحی):آقا من زنگ زدم بہ این رفیقم گفتم ما انقد شراب داریم چقد برمیداری؟سر دبہ ای ۴۰۰بستیم ولی من مطمئنم بیاد حال منو ببینہ دبہ ای پونصدم میبرہ

دانیال دیبایہ(علی شادمان):موتور ماشین از کار افتادہ و نمیچرخہ تقدیر از رو بستہ واسہ من میخواد ھرطوری شدہ اونا امشب تو این جادہ بمونن.من میدونم کہ اینا نباید امشب بہ ھیچ قیمتی تو این جادہ بمونن و مجبور بشن ساعت11:12دیقہ شب در ھتل بابل اتاق بگیرن؛چون این نقشہ قتل منو بہ کل از ھم میپاشہ.البتہ ھنوز ھم دوریم ھم زود؛مگہ اینکہ ھوا سردتر بشہ بعد بارون بزنہ بعد جادہ ھا خیس بشن و اونوقت ھمین ھشتادکیلومتر در ساعت منحوس نحیف تحلیل برہ و تقلیل برہ بہ ھیچ و باز راہ نرہ این ماشین یابو؛البتہ ھتل بابل ھنوز دورہ از ما دورترم میشہ دورترم نمیشہ چون من اصن نمیدونم کجاست من حبسم توی ماشین اینا اجازہ ندارم ازشون جدا بشم اجازہ دارم ازشون جدابشم ولی اگہ جدا بشم دیگہ اونوقت بہ وجود میام.فک میکنید من دیوونم؟؟؟؟!!!!دیوونہ شاید باشم اما مکانیک نیستم من اگہ باشم و بشم مکانیک نمیشم متخصص زبان ھای گمشدہ میشم: زبان بابلی،زبان مقدس،زبان ھای فراموش شدہ؛من اگہ باشم و بشم تموم عمرم میرہ پای پیداکردن زبان گمشدہ آغازین و من در دانشگاہ ھاروارد درست در سی وسہ سال بعد از این زبان گمشدہ رو پیدا میکنم؛نہ پنج حرفشو،تمام حروف اون زبانو.