زبان اصلی کپی از مار بازی بود، یا مار بازی کپی از زبان اصلی؟ یا شاید هر دو یکی بودند با اسم های مختلف...
دست زدن وسط نمایش؟!
خنده های نابجا ... دیدن ادامه ›› که تمومی هم نداشت...
آوردن کودک 7-8 ساله برای دیدن این نمایش!!!
بگذریم...
تم اصلی نمایش شکاف در رابطه زناشوئیست، داستان زن و مردی که هر کدوم یک مسیری رو تو زندگیشون پیش رو گرفتن که لزوما هیچ کدومشون اشتباه نیست، دو تا آدمی که باهم شروع کردن، ولی هر کدوم تو یه مسیر متفاوتی از دیگری رشد کردن و روز به روز از هم دورتر و دورتر شدن، و چقدر غم انگیزه که بعد از پانزده سال همسرت غریبه ترین فردی باشه که تو زندگیت میشناسی.
بازی آقای دیرباز و خانم رهنما گیرا بود و تماشاگر رو همراه میکرد..

حالم از تو بهم میخوره مامان...
حالم از این خونه بهم میخوره مامان...

اثر پرتوهای گاما بر گلهای همیشه بهار، اثر ارزشمند و شریفیست. با توجه به اینکه شبه اول اجرا بود و کمی ناهماهنگی در نورپردازی و تغییر پرده‌ها وجود داشت ولی کار بسیار شسته رفته و تمیز بود و تماشگر با تک تک اکتها و دیالوگها همراه میشد. خانم نصیرپور، یک هنرمند تمام عیار و دوست داشتنی هستن که امشب، روی صحنه این نمایش بینظیر بودند. بازی خانم طبایی و خانم مهین‌فر هم بسیار چشم نواز بود.
بدرخشید.

بزرگترین موضوعی که ما به واسطه فرهنگ و نحوه اشتباه آموزش یاد نگرفتیم درک تعاملات و تناقضات انسانی اعم از مسائل جسمی، جنسی و عاطفی ست که حتی این ... دیدن ادامه ›› بی سوادی در سالنی که برچسب ورود زیر 18 سال ممنوع هم خورده بود و همه انسانهای بالغی بودیم به دفعات به چشم می خورد. ما انقدر ضعیف و آموزش ندیده هستیم که به مسائلی که باید بیاندیشیم می خندیم... ما به بلد نبودن فنون مذاکره در روابط زناشویی می خندیم، به استفاده کلمه تخصصی دوره های جسمی زنانه می خندیم، به نیازهای مردانه می خندیم، ما به عاشق نبودن می خندیم، ما حتی به عاشق بودن هم می خندیم، به تلنبار شدن عشق در روح و روان یک زن 60 ساله میخندیم، به دلخوریهای عاطفی و جنسی یک مرد می خندیم... به ازدواج میخندیم، به معشوقه گرفتن بعد از ازدواج می خندیم، به طلاق می خندیم... چرا؟ چون تو تمام سالهایی که باید یادمان میدادند با برچست ماخوذ به حیا بودن تمام این آموزشها را دریغ کردند و ما به این بی سوادی باد کرده روی دستمان می خندیم... تن شوری به زیبایی هر چه تمام تر سرانجام زندگی زوج های بی سوادِ(عاطفی- جسمی- جنسی) را نشان میدهد.

توی مدرسه خیلی چیزا بهمون یاد دادند. معادله چند مجهولی، فوتوسنتز گوجه فرنگی. املای صحیح کلمات و خیلی چیزای دیگر... که در واقع همه‌ی چیزهایی که هیچ وقت به کارمون نیامد. باید چیزهای دیگری بهمان یاد میدادند. باید یاد میدادند که تنهایی را چطور زندگی کنیم. باید یادمان میدادند دلتنگی را بهانه نکنیم برای خر شدن دوباره. باید یادمان میدادند که همه‌ی معادلات مال روزهاست و شبها همه چیز فرق می کند، باید یادمان میدادند با هر رفتنی فرو نریزیم و با هر فروریختنی نمیریم. باید یادمان میدادند احمقیم اگر برای چیزهای بیشتر تلاش نکنیم، و اما احمق تر اگر داشته های الانمان را نبینیم. باید یادمان میدادند زخم ها خوب میشوند اما هیچ چیز، هرگز از حافظه زخم ها پاک نمیشود. باید یادمان میدادند زندگی در روبه روست نه پشت سر... باید یادمان میدادند آنها که دوستمان ندارند بالاخره اما ناگهان و ناروا ترکمان میکنند...
تن شوری تیاتر ارزشمندیست و بسیار هوشمندانه تعارضات و تناقضات ذهنی انسان رو در روابط زناشویی به چالش کشانده است.