کاش یه توضیحی راجب محتوای نمایش می نوشتید ، در مورد قرص توپیراماته ؟
راجب ویدیو : قرص توپیرامات جز داروهایی با سایز کوچکه ، قرصهای در دست بازیگر به استامنفون 500 میخوره

دوست دارم این تئاتر بیام ببینم ، اما هر چى به رقمش نگاه میکنم ، ١٢٠یا ١٥٠ بعلاوه ارزش افزوده ، نمیتونه راحت هضم کنه ذهنم
تازه میترسم چند ماه بعد بیام نوشته خودم بخونم بگم ، اااا چقدر بهار قیمت بلیطها خوب بود !!!

جز نمایش های خوب و قابل قبولی بود که بعد از کرونا دیدم ، البته شاید میشد بخشهاییش رو کوتاه کرد ،خط داستانی قابل فهم و گیرا بود . در بخش صدا کاش از میکروفون استفاده می کردند ، گاها صدا نامفهوم میشد ، طراحی صحنه عجیب و جالب بود ، بخش ناراحت کننده نمایش برای من، تماشاگر نماها بودند ، دلیل اینکه میان تئاتر رو نفهمیدم ، کاش حتی اگه به عنوان مهمان دعوت میشن ، نیان ، کنار ما خانواده ای بودند که دختر نوجوانشون با صدای بلند بلند هر دقیقه در حال حرف زدن بود از پدرش دلیل هر بخش نمایش میپرسید، که با خشم یکی از افراد ردیف جلوتر ، صدای خود و پدرش به پچ پچ مداوم رسید .البته صحنه عجیب برای من ، مادر و دو فرزند کوچکش بودند که کودکشانش لااقل ازین دختر خانم 4الی 6 سالی کوچکتر بودند و کل زمان تئاتر ساکت نشستند و دنبال کردند . گرچه برایم عجیب بود که سنشان چه ربطی به این نمایش دارد ، اما از نحوه رفتارشون لذت بردم ، غیر از دختر حراف کنارم ، دونفری رو هم دیدم که بین نمایش در حال چک کردن اینستاگرامشون بودند ، نور گوشیشون حواس رو پرت میکرد ، جای آقای بهبودی رو خالی دیدم ، که امثال این دوستان رو در نمایشی بیرون کرد .

با نقش تینا بیشتر از بقیه ارتباط برقرار کردم ، از یجایی تکرار و بازی کلمات بود ولی در کل خسته نباشند ، صدای خنده ی تماشاچیا میومد برای من حس مثبت داشت بعد مدتها تو فضایی بودم که ادما میخندیدن و اینکه بنظرم شاید میتونست پایان بندی بهتری داشته باشه

اگه عینک روشن فکری دارین و از رو چشمتون برداشته نمیشه، تو خونتون موزیک بی کلام و موتزارتو ...پخش میشه این فیلم نرید ببینید !! ولی اگه مثل من یه دهه شصتی که بین سنت و صنعت گیر کرده !! مرز بین قدیم و جدید ! گوش شنوای خاطرات قدیم از پدر مادرا یا بزرگترا و عشق کردن . خوندن سری رمانهای اسماعیل فصیح و رفتن تو حال و هوای جنوب شهر تهران ...اصلا اگه گاهی جای هر اهنگی دلت میخواد جواد یساری و شماعی زاده گوش کنی و ترانه هاشونم از حفظیو و حالتو خوب میکنه این فیلم خوبه !
مطرب نماینده هنرمندهای کوچه بازاری ماست ، سبکی که چه بخوایم چه نه وجود داره از قدیم تا الان ! که روزگاری به اسم هنرمند بودن و یه تغییر در سبک زندگی باعث تغییر در اسمشون و زندگیاشون شد ! نسلهای سوخته ...
خب همه که دلشون نمیخواست از ایران برن ! همه که نمیتونن ساز رو به غم بنوازن ؟ و بازی زندگی میتونه چه با ادم بکنه ...
شاید بخواد بگه اینا هم هستن ادمایی که تو عروسیا شادتون کردن و دیده نشدن و یادداوری از درک متقابل
روزی که ما رفتیم سینما فکر کنم همه یاد حال و هوای قدیم افتادن .. من حس نمیکردم که تو سال 98م حس کردم رفتم به قدیم مردم میخندیدن ، دست میزدن حتی سوت زدن مثل قدیماااا کلی انرژی رد و بدل شد و خداروشکر