البته اینکه متوجه بشی این فریب هست هم خیلی به هوش ربطی نداره به نظرم. اکثر افرادی که میدونستن از قبل براشون اسپویل شده بود.

مشکل همینه که فقط همین ایده ازش مونده.اجرا و متن بسیار سطحی و دم دستی تر از این حرفهاست که بخواد ذره‌ای شک ایجاد کنه حداقل تو بچه‌هایی که تئاتر زیاد می‌بینند من این اتفاق رو کم دیدم.ایده خام خام مونده و اصلا پرورش پیدا نکرده.خیلی از رفقای تئاتر بین تو همون برخورد اول متوجه شده بودن و اتفاقا دوست هم داشتن و یه سریا مثل من و عزیزان دیگه دوست نداشتن که به مبحث سلیقه هم برمیگرده که صد البته سلیقه هر دو طرف قابل احترامه...

حقیقتا من در طول اجرا شک کردم ولی وقتی در پایان نمایش هیچ اشاره ای بهش نشد و از درب سالن بیرون اومدنی دیدم همه دارن ناسزا میگن دیگه باور کردم :)) به هر حال ربطی به هوش و تئاتری بودن و اینا نداشت چون این همه اصرار در فریب مخاطب حتی بعد از پایان اجرا رو من جایی ندیده بودم :)))

جملهٔ طلایی:
«اما متاسفانه سخت بودن دلیل بر خوب بودن نمیشه.»

سپاس از حضورتون ممنونم که به تماشای ما نشستین 🙏🌹

من به رسم ادب و احترام به تمامی مخاطبین عزیز با هر نظری که درباره ی تئاتر مرگامرگ داشتن تشکر کردم برای زمانی که برای تماشای ما گذاشتن و‌خب شرایط گفتگو درباره ی کار در فضای چت و نوشتاری حداقل برای من مقدور نیست چون معمولا تلاشمو میکنم که گوش بدم به تمامی نظرهایی که داده میشه حالا چه از نظر خودم درست باشد چه اشتباه باشند،چون برای پیشرفت نیاز به ور کردن خلا ها و اشتباهات هست، اما خب این رو بعنوان یک بازیگری که سالها درگیر این فضا بوده عرض میکنم نه کارگردان مرگامرگ، در چنین فضاهای بازیگری متاسفانه مخاطب ماهم پرورش نیافته که تفاوت های بدن بازیگر بدن پرفورمر و بدن رقصنده رو باهم بدونه و همه ی اینهارو تو یک قاب کنار هم‌نگذاره و از بدن بازیگر و اجرای بازیگر انتظار یک رقصنده رو‌نداشته باشد چه بسا که اصلا نباید این اتفاق بیوفتد. من این توضیح رو دادم که بگم من بهرام عباسی فرد بازیگر تمام تلاشم بر این است که یک بازیگر باشم نه رقصنده وگرنه خب جای من یک رقصنده رو می آوردن و خیلی هم شاهکار فرم رو اجرا میکردن و اسم اون کار نمی شد دیگه تئاتر می شد یک پرفورمنس یا رقص و... البته که این نظر شخصی من هستش و‌می تواند اشتباه هم باشد همونطور که انتظار دارم از مخاطبین و تمامی عزیزان که ۱٪ این احتمال رو بدهند که خودشون هم می توانند اشتباه کنند و یا سلیقه ای بر خورد کنند.به هرحال اسن چیزیست که من در حال یادگیریش هستم چه بعنوان بازیگر چه بعنوان کارگردان، و از ... دیدن ادامه ›› همه ی عزیزانی که نکاتی رو به من یاد میدهند هم‌ممنونم و خوشحال میشم که اتفاقا به پیج شخصی من پیام بدهند تا گفتگو کنیم بشنویم هم رو و به پیشرفت و یادگیری من کمک بیشتری بشه، و بازهم ممنونم که مارو تماشا کردین وقت گذاشتین نظذتون رو ثبت کردین این واقعا ارزشمند ترین اتفاق برای گروه و شخص بنده هستش.

چقدر با شما در تک تک کلماتتون هم‌داستان و موافقم.

با نظرتون خیلی موافقم مخصوصا این جمله: متاسفانه نمایش خیلی بدش نمیومد که کیوان رو هم قربانی نشون بده در حالی که اصلا قربانی نبود.

سلام
من دو تا بلیط اشتباها برای روز جمعه 15 دیماه رزرو کردم
اگر دوستی تمایل به خرید داشت بهم پیام بدن
صندلی A-4-15 ,A-4-16
09372464291

گزینه افشا لطفا!

نمایش سلیقه ای و تازه 4 روز اجرا شروع شده فضای وراونه به دلیل سلایق مختلف چیز عجیب غریبی نیست اخر هفته دیگه امتیاز نمایش قابل اعتماد تره.

درود . من نمایش را ندیدم ولی با صحبت شما مبنی بر فضای تیوال کاملا موافقم .در اینکه دوستان صاحبنظری در تیوال هستند که من شاگرد از نظراتشان بسیار استفاده کردم شکی نیست ولی متاسفانه به امتیاز نمایشها نمیشود اعتماد کرد و نمایشهای مهم را حتما باید دید .

نظرتان در مورد ارجاعات سیاسی و اینکه بدلیل وجود آن نمایشی باید کشش داشته باشد قابل فهم نبود. ضمن اینکه به نظر شما احترام میگذارم اما اگر موضوع تکراری بوده است لطفا چند تا متن که با چنین موضوعی اجرا شده باشد را نام ببرید تا این شبهه ایجاد نشود که خدای نکرده نظری خلاف داده باشید.

سلام تینا جان ورودت به تیوال رو تبریک میگم
شیوه زندگی در نظام سلطه، چه اینکه همسو با سلطه گری باشی یا اینکه آزادی خواه یا منتقد باشی موضوعیست که بسیار با جذابیتهای نمایشی مختلف کار شده است مثلا مثل ریچارد سوم اجرا نمیشود یا نمایشنامه پرتره مرژوک یا حتی آدم آدم است برشت و بسیاری دیگر که در دل داستانی پر کشش موضوع سرکوب و سکوت و آزادی خواهی را دستمایه کرده اند ولی متاسفانه این نمایش نه کشش داستانی پر قدرتی داشت و نه اینکه حرف تازه ای نسبت به مباحث گذشته داشت.

سلام و عرض ارادت، چرا باید همه متن ها و نمایش ها با کارهای شکسپیر ، مرژوک و یا برشت مقایسه شوند. ضمن اینکه در قدرت و صلابت نوشته بزرگان متاخر و یا معاصر شکی نیست. اما گاهی برخورد میکنم با بیننده ایی که برای اینکه اثری را بکوبد، خنثی اعلام کند و یا حتی ستایش کند به متن های موفق گذشتگان استناد می‌کند. که البته شاید در بعضی اجراها که اقتباسی از متن آن بزرگان باشد درست هم باشد. اما چرا نوآوری را در کارهای هنرمندان نمبینیم؟ جوابش را نمی‌دانم که چرا تماشاگر فهیم از این نکته مهم مغفول مانده است.
شاید قیاس مع الفارق باشد، که اگر اینچنین بود هیچگاه شعر نو یا مکاتب دیگر بوجود نیامده بودند.