شب آخر نمایش رو دیدم. زحمت بسیار زیادی برای کار کشیده شده بود اما متاسفانه سخت بودن دلیل بر خوب بودن نمیشه. اول اینکه فکر کنم بیش از نود درصد دیالوگ ها یا شنیده نشد یا به خاطر سرعت در گفتار بازیگران فهمیده نشد. فقط یک طرح کلی از داستان رو می شد حدس زد. نکته منفی بعدی اینکه با وجود تمرین بسیار طولانی و ارزشمند و البته اجراهای متعدد، اما باز هم در شب آخر اجرا ناهماهنگی میان رفتار بدنی بازیگران و طراحی حرکت به وضوح مشخص بود. این به معنی نقص بازیگرها و کارگردان نیست بلکه کلا در ایران ما کار فرم عالی نمی تونیم انجام بدیم. اصلا بدن بازیگران ایرانی برای این کار تربیت نشده. با یکی دو سال تمرین هم بهش نمی رسیم. یا حداقل من نمونه خوب در ایران ندیدم. حدودا همه نمایش هایی که تو ایران به سمت فرم محض رفتن، در بهترین حالت یه کار پرزحمت و آبرومند دانشجویی شدن، ولی شاهکار نشدن.
درکل برای زحمت فراوانی که کشیده بودن جای تقدیر داره. امیدوارم در آثار بعدی موفق تر باشند.