«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواریاست برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفتوگو درباره زمینههای علاقهمندی مشترک، خبررسانی برنامههای جالب به همدیگر و پیشنهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال
به سیستم وارد شوید
سه شنبه این تئاتر رو دیدم .
تنها نکته مثبتش ، بازی خوب بازیگران بود اما روند داستانی اونقدر خسته کننده و بی سروته بود که به سختی میشد تا پایان نمایش دوام آورد . من نمیدونم دوستان به چی خندیدند ، به آفتابه و قر کمر و زبون درآوردن؟ المان های نخ نما شده از حرکت های لوس که نه تنها خنده دار نیست ، بلکه اون اندک نقاط مثبت رو هم به باد فنا میده .
.
خود تئاتر رو دوست نداشتم اما به نظرم دکور ساده و خوبی داشت .
طراحی صحنه و دکور و لباس فوق العاده بود . بازیها خوب و صدا هم قابل قبول بود . زحمتی که کشیده شده اصلا قابل وصف نیست . فقط یک نکته : برای دیدن این نمایش اصلا بالکن رو پیشنهاد نمیکنم ... بالکن های تالار وحدت یک شکنجه کامله ... گرم ، صندلی های بد و ناراحت ، هوای گرفته .
یعنی حتی یک کامنت هم نبود که شبیه فیک ها نباشه و بشه بهش اعتماد کرد .
جمعه ۱۰تیر مهمان این نمایش بودیم . خب دیدن پری زنگنه و محمدحسین مهدویان جالب ترین نکته بود واسه من . همخوانی ها اصلا شنیده نمیشد ، از بالکن ۱ صندلی ۵۷ ، ۵۸ تقریبا یک چهارم صحنه دیده نمیشد . نمایش خسته کننده بود . صندلی ها برای دوساعت و نیم نشستن خیلی ناراحت بودن . هوا گرم بود . یکی از بازیگران تلپ و تلپ میفتاد . رقصها هماهنگ نبود ... با اینکه مشخصا زحمت خیلی زیادی کشیده شده بود اما دوستش نداشتم ... امیدوارم موفق باشند .
امشب این کار رو دیدم . با اینکه صندلی پشتی ما یه زوج رو اعصاب بودن که با صدای حرف زدن و خندیدن بلند و کوبیدن پا به پشت صندلی ، حسابی کفرمون رو درآورده بودن ، به ما خوش گذشت . کار ساده ، روان ، بامزه با بازی های خوب بود . پیشنهاد میکنم ببینیدش
نمایش امشب سرشار بود از ناهماهنگی بین زیرنویس و دود و موسیقی و اسلوموشن بازیگران . زیرنویس کم نور بود و به سختی خونده میشد . تعدادی از بازیگران از ایستادن روی یک پا عاجز بودن . آمادگی بدنی هیچ ... اجرا کسل کننده ، طولانی و ناتوان در بیان بود . من متوجه معنای خاص و اجرای فوق العاده ای که بقیه دوستان فرمودند نشدم . زبان نمایشنامه الکن بود . هرچقدر دنبال توجیهی برای الزام وجود موسیقی زنده گشتم و ترکیب سازهای مذکور ، چیزی در در چنته ی ذهن خودم نیافتم . صحنه ی آخر هم یک شکنجه ی کامل بود . طولانی طولانی طولانی بی هدف خسته کننده ...
در نهایت هم فضای بسیار سرد صحنه ، مسیر فوق العاده تاریک رسیدن به جایگاه تماشاگران با ممنوعیت روشن کردن نور دوربین!! و شلوغی بیش ازحد اطراف ما شب بدی رو برای من رقم زد . اثری از فاصله گذاری هم نبود ...
کلام آخر ، من این اثر رو دوست نداشتم . به عوامل کار خسته نباشید میگم .