زنی نزد قائم مقام فراهانی شد و پس از شکوه و گلایه از او مقداری برنج برای سیر کردن شکم بچه هایش طلب کرد.
صدراعظم نامه ای با این مزمون برای انباردار حبوبات نوشت:
☻ارزنی امدنخودامدماش فرستادیم برنجش مده برنجش بده.☻

ار(اگر) زنی آمد، ماش (ما او را) فرستادیم. نخود( نه خود) آمده. برنجش( او را رنج ) مده. برنجش( به او برنج) بده.
بکار بردن (ارزن - نخود - ماش - برنج ) در نیم خط نامه به انباردار حبوبات مذکور