شونا ش.ش گرامی متن رو خواندم. کاش دو نکته رو هم در متن مشخص می کردید. اول این که از دید خود شما هدف از رفتن به تئاتر چیه. چون تئاتر برای سرگرمی، برای نقد، برای پرسشگری ذهنی، و برای انتظار رو قبول ندارید. من به شخصه تئاتر رو یک سرگرمی دغدغه مند می دونم. یعنی اول به دنبال جذابیت و بعد به دنبال گره فکری هستم تا حل اون گره من رو به حس رضایت برسونه. شما در تئاتر چه چیزی رو دنبال می فرمایید؟

دوم این که دقیقا منظور از واژه نمک نشناس چیه؟ در تمام مدتی که تئاتر رفتم فقط در نمایش کابوس نامه یک تکه نان به من دادند به جز اون هیچ تئاتری من رو نمک گیر نکرده که بخوام نمک نشناس باشم :) این بحث نمک نشناس بودن رو هم شفاف بفرمایید سپاسگزارم.

من دیروز (چهارشنبه) با علیرضا طاهری عزیز بیشتر از یک ساعت حضوری گپی زده و قدری هم قدم زدیم.
جوان مودب، مهربان و آرامی که متاسفانه برخی دوستان تیوالی درباره او قضاوت های نادرستی انجام داده بودند...

من بر پایه انتقادات تند و تیزم به «البته» بااو صحبت کردم و او هم کاملا آرام و متین به حرف های من گوش داد و پاسخ هایش را ارائه کرد.

گفتگویی با نهایت دوستی و احترام که مطمئنم همه دوستان منتقد و او می توانند آن را تجربه کنند.

برای علیرضا و گروه خوبش خصوصا شکیب عزیز آرزوی موفقیت می کنم و امیدوارم دوستانی که این کاررو ندیدن، تا امروز و فردا این کاررو انجام بدن...

خب طبعا هر کسی جای خودشه و از دید خودش نسبت به وقایع واکنش نشون میده. مشکل این جاست که تعریف غرض ورزی چیه؟ این مرز ها حساسن و به همین راحتی نمیشه در موردشون حکم صادر کرد. من تو صحبت دوستان قصد و غرضی ندیدم.