حرکت زیبای دوستان خوبمون در تیوال (به سر گروهی جناب رضا میم) در راستای کمک مادی و معنوی به کودکان بی سرپرست و نیازمند
بنده را یاد اشعار زیبایی از شیخ اجل حضرت سعدی انداخت که به همین مضمون می باشد.


من آنگه سر تاجور داشتم / که سر بر کنار پدر داشتم

مرا باشد از درد طفلان خبر / که در طفلی از سر برفتم پدر

پدرمرده را سایه بر سر فکن / غبارش بیفشان و خارش بکن

ندانی چه بودش فرو مانده سخت؟ / بود تازه بی ... دیدن ادامه ›› بیخ هرگز درخت؟

چو بینی یتیمی سر افگنده پیش / مده بوسه بر روی فرزند خویش

یتیم ار بگرید که نازش خرد؟ / وگر خشم گیرد که بارش برد؟

الا تا نگرید که عرش عظیم / بلرزد همی چون بگرید یتیم

به رحمت بکن آبش از دیده پاک / به شفقت بیفشانش از چهره خاک

اگر سایه خود برفت از سرش / تو در سایه خویشتن پرورش

یکی خار پای یتیمی بکند / به خواب اندرش دید صدر خجند

همی گفت و در روضه‌ها می‌چمید / کزان خار بر من چه گلها دمید

مشو تا توانی ز رحمت بری / که رحمت برندت چو رحمت بری

چو انعام کردی مشو خود پرست / که من سرورم دیگران زیر دست

اگر تیغ دورانش انداخته‌ست / نه شمشیر دوران هنوز آخته‌ست؟

چو بینی دعا گوی دولت هزار / خداوند را شکر نعمت گزار

که چشم از تو دارند مردم بسی / نه تو چشم داری به دست کسی

کرم خوانده‌ام سیرت سروران / غلط گفتم، اخلاق پیغمبران

بوستان سعدی-در باب احسان