نقد دوست عزیزم "علی میری" درباره خواب آلودگی در پایگاه خبری - تحلیلی اعتدال
.....................................................................................................................
به آنها می گفتند در جبهه ، «بمب» .با رشادت بی نظیرشان در جبهه مثل بمب بودند. سه همرزمی که هرچند غبار زمان به رفاقت آنها نشسته ، اما هنوز رفاقتشان ، رفاقت است و بوی جبهه می دهد. رفاقتی که احسان بیات فر در نمایشنامه اش با آنها ، ما را به دنیای غربت جانبازان اعصاب و روان می برد. رفقایی که رفاقت هایشان از جنس رفاقت های دوران جنگ است. صادق ، صاف و صمیمی.
احسان بیات فر ، از آن دست کارگردان هایی است که ماهرانه شخصیت خلق می کند، ماهرانه او را به بروز و ظهور می رساند و در نهایت تو گویی وسط مسلخ جنگی هستی که خود ، خواسته پای به آن گذاشته ای و کارگردانی فقط تو را به میان رازهای جذاب کاراکترها رهنمود ساخته است. او خوشبختانه برخلاف بسیاری از نویسندگانی که با اصرار عجیب بر کلیشه های قدیمی پافشاری می نمایند تا فضای جنگ و جبهه ساخته شود ،بسیار هوشمندانه ، نوشته اش را به درستی دراماتیزه و با استفاده از عناصر صحنه ای جذاب ، در مقام کارگردانی فضایی دوگانه (یعنی هم آسایشگاه جانبازان اعصاب و روان و هم فضای جبهه و جنگ)برای مخاطب خلق می کند.
او پس از تجربه های موفق سالهای گذشته خود در کارگردانی ، به تازگی نمایش «خواب آلودگی» را در تماشاخانه استاد انتظامی به صحنه برده است که البته با اقبال جالب توجه مخاطبان هنر نمایش هم مواجه شده است. به نحوی که محبوبیت خواب آلودگی موجب شد تا این نمایش چندی قبل و در سومین جشنواره تئاتر شهر ، ... دیدن ادامه ›› توانست به عنوان نمایش برگزیده در بخش‌های بهترین کارگردانی، بهترین نمایشنامه، بهترین بازیگر مرد و بهترین طراح صحنه و لباس شناخته شود.
این کارگردان تئاتر کشورمان درباره داستان این اثر نمایشی به خبرنگار اعتدال گفت: این نمایش در یک آسایشگاه جانبازان اعصاب و روان روایت می شود و درباره انسان‌هایی است که بین‌مان هستند ولی دیده نمی شوند، یا ترجیح می دهیم آنها را نبینیم. در این نمایش هم مسئولان جامعه و خانواده این افراد، آنها را پس می زنند و قصد دارند این جانبازان را از آسایشگاه به تیمارستان منتقل کنند. در حقیقت دستمایه نمایش «خواب آلودگی» پرداختن به رنجورترین بازماندگان یک نبرد در جنگ عراق علیه ایران است.