دیروز ،
تعزیه خوان خون سیاوش بودم و
امروز ،
تماشاگر ِ سهراب کشون ِ ضحاک .

از زخم این شاهنامه ،
چند شقایق دیگر ،
خواهد رویید ؟ 

های قبیله ی خسته از تکرار آفتاب ،
فراموشی برف ؛
قیبله ی تابستان ِ پرتیر ،
پاییز ِ بی مهر ؛
من مرثیه خوان ِ درد ... دیدن ادامه ›› ِ توام ؛
سوگوار نگاه غایبت . 

من ،
گوش هایم ،
همه ،
ندا ی ِ ماندن

پایم ،
همه ؛
آرزوی رفتن.

گلویم ،
پر از اعتراف ،                
 اعتراف پر لکنت ، به عشق . 
اعتراف پر لکنت ، به رنج ، به تاریخ . 
از زخم زبان من ،
چند شمشیر دگر ، خواهی آخت ؟ 

های قبیله ی عاشق ،      
قیبله ی باران های بی دوام ؛
من ؛
جنازه ی رویاهایم را                     
 بر دوش کشیدم .                                  


         کاوه .  تهران . شنبه 18 مهر 88