شاهکار!

شاید برای استفاده از این صفت منتظر دیدن آکسسوآری پر زرق و برق ، کارگردانی شهره ، متنی پرطمطراق از نویسنده‌ای شناخته‌شده ، بازیگرانی عکس بر مجله دار (!) و سالنی استاندارد (!) باشید . ولی در این اثر آنقدر هر چیزی به اندازه و سر جای خودش است که نمی‌توانی با خوب و قوی و زیبا و ارزشمند و ... توصیفش کنی . از بازی‌هایی قوی بگیر (که در گپی که با کیوان ساکت‌اُف داشتم فهمیدم در کنار استعداد و تجربه ، حاصل تمرینی بلندمدت روی متن است) تا استفاده‌ای خلاقانه از فضای نامتعارف محل اجرا ، از متنی بدون اغراق دقیق نوشته شده تا دراماتورژی ریزبینانه ، حاصلش می‌شود اثری که اگر حافظه‌ام درست یاری کند بعد از "زندگی در تئاتر" بدون هیچ "دوست نداشتمـ"ـی ، اکثریت رأی دهندگان آن‌را "دوست داشتمـ"ـیده‌اند!