درود
این اثر تقریبا در دورترین فاصله با فرهنگ تاتر ، دیشب روی صحنه رفت .
سالن بدون تهویه ! بوی شدید عرق !
بالغ بر ٨٠ درصد سالن ، دوستان و آشنایان عوامل ! که خوردن چیپس و بادام زمینی و نزدن ماسک برایشان آزاد بود !!!
در یک نمایش ٥٠ دقیقه ای ، نیم ساعت پس از شروع ، به دفعات تماشاگران دیررسیده را راه دادند !
نمایشنامه به شدت ضعیف از جهت بازیگری هم تقریبا افتضاح و …
بیشتر پروفایلهای تعریف و تمجیدکننده در اینجا ، تازه وارد هستند !
به گمانم عوامل نمایش اگر آشنا با فرهنگ تاتر باشند دوستان و آشنایانشان را از این حرکت بازمیدارند که نه تنها تبلیغ نیست بلکه کاملا برعکس عمل میکند ؛ همانطور که من قطعا هر کجا نامی از این دوستان آمده باشد قطعا حاضر به تماشای اثرشان نخواهم بود .
واویلا شبی بود دیشب !!

درود
این اثر متاسفانه مثل آدم پرحرفی که بی توجه به پذیرش و برقراری ارتباط با طرف گفتگو ؛ یک ریز حرف میزند و نیم نگاهی هم به حواس و حوصله طرف ندارد ، یک بند حرف میزند ، جمله پشت جمله .

همانقدر که گوشهامان از شنیدن کلافه شد ، چشمهامان از ندیدن .

در کل نمایشی که به کندیِ تمام ، نهایتا به مرز خوب نزدیک میشود .

سپاس

ما عادت کرده ایم در سرهامان فرار کنیم ، در دستهامان حتی .
ولی قدم از قدم برنداریم .
مهم نیست کجای بودنها ، نیست شده ایم ، مهم آنست که آنقدر بوده ایم که نبودن مان به باور کسی نمیرسد ؛
دود میشویم میان این بودنها و کسی ما را نفس نمی کشد ؛
و ما خسته میشویم از دست خودمان و به خودمان پناه میبریم و از من هایی میگوییم که ما را آزار میدهند ؛

من هایی که هنوز یک پایشان در گذشته گیر است .

ما از شر خودمان به خودمان پناه میبریم و راهی جز عبور از خودمان برای رسیدن به خودمان نداریم . ( مارال بنی هاشمی )
____________________
درود ... دیدن ادامه ››
یک اثر نو و خلاقانه ؛
به جهت متن ، برای دانش آموختگان فلسفه ، منطق و روانشناسی میتواند کمی ابتدایی ( مفاهیم و معانی ) باشد .
ولی به جهت ایده و فرم قطعا جای تحسین بسیار دارد . تسلط کارگردان در پردازش جزییات و هنرنمایی بازیگران ، لذت بخش بود .

بخشهایی که نمایش سعی میکرد مستقیما برای تماشاگر تبدیل به یک کارگاه خودشناسی شود را دوست نداشتم .

سپاسگزارم

یکی از نمایشهای ارزشمند اینروزها .
درود بر شما که حرفه ای عمل میکنید .
گفتنی ها را دوستان اینجا نوشته اند ؛ تنها می ماند این نکته از نظر من که ای کاش نمایش در یکی از اوج ها تمام میشد و ده دقیقه پایانی ، کارگردان سعی نمیکرد تماشاگر را بیش از پیش در غصه و فکر فرو برد و شیره ی مطلب را به خورد بیننده بدهد .
به گمان من از یک مصیبتی به بعد ، دیگر هیچ دردی آدم را صاحب عزاتر نمیکند ، از یک جایی به بعد ، نبود هیچ چیز، آدم را ندارتر و نبود هیچ کس ، آدم را بی کس تر نمیکند ؛ پس پافشاری زیاد روی یک نکته میتواند نتیجه عکس بدهد .
کاش نمایش بعد از مشروطه در اوج تمام میشد .

بماند که بسیار لذت بردیم و در دلمان عوامل این کار را تحسین کردیم . سپاسگزارم

لانچر ٥ نمایش نسبتا بی نقصی که موفقیت خود را قطعا وام دار بازیگرانش است .
سالها گذشته از زمانی که نمایش های دو ساعتی را با لذت تمام تماشا میکردیم و باز دیشب احسنت گفتیم به هنرمندی این گروه در پرداخت شخصیت ، کنترل ریتم قصه و تسلط بر نقش هاشان .
طنز بجا بدون خدشه وارد کردن به باورپذیری شخصیت از سوی تماشاگر ، یکی دیگر از نکات قابل تحسین این اجراست .
شخصیت شایگان آنقدر کم نقص در تمام جزئیات نوشته و اجرا شد که گویی روانشناس توانمندی عهده دار نقش پردازی آن بوده است .
بسیار لذت بردیم و سپاسگزاریم .

درود
متاسفانه من از دیدن این نمایش حتی با حضور رویا تیموریان نازنین و جناب خطیبی عزیز لذت نبردم .
اجزای داستان کاملا شتابزده و ناپخته است ، گمان میکنم این نمایش از جانب نمایشنامه ضربه اصلی را خورده و نقص عضو شده است .
اتفاقات به خورد کار نمیروند و قطعا به خورد تماشاگر .
اینکه بی دلیل و بادلیل اشعار نرودا در طول اجرا خوانده میشود واقعا زیبا نیست ، کارگردان نمیداند چطور اشعار را در جا و ترکیب درستی ارائه دهد، کاملا سرسری در نمایشنامه پرت شده اند ... جایشان را پیدا نکرده اند و جز یکی دوجا واقعا تاثیر گذار نیستند و به بدترین شکل ( بخصوص از جانب مادر رزا ) خوانده و شهید میشوند .
مطلب بعدی که شاید سلیقه ی شخصی من باشد ، عدم خلاقیت کارگردان در این اجراست ، من اصولا شیوه روایتگری خطی ( شبیه تله تاتر ) را نمیپسندم ، اینکه یکساعت و نیم بنشینم و قصه را بی هیچ افت و خیزی انگار کسی از رو برایم بخواند ، ببینم، واقعا کسالت ... دیدن ادامه ›› آور است .
از نظر من در این نمایش ، بازیگران کار خود را انجام دادند ، یعنی آنچه را که باید ، آنطور که باید . ولی نقص در مورد همین آنچه و آنطور است ؛ نمایشنامه و کارگردانی متاسفانه قابل قبول نیست .
بعد از خواندن خلاصه نمایش دلیل بسیاری از نواقص این کار را متوجه شدم ؛ گویا کارگردان عزیز اهداف زیادی را در ذهن داشتند که در قالب یکساعت و نیم نتوانستند با روایت هول هولکی قصه ی عاشقی ِمرد پستچی و چپاندن روزنامه وار و گاه و بی گاه اتفاقات شیلی در آن مقطع بدان نائل شوند .
خسته نباشید به گروه اجرایی .

درود
نمایش مگس با درخشش جناب دارابی به گمانم قطعا ارزش دیدن را دارد . قصه شاید به لحاظ ماهیت ، دارای پیچ و خم و فراز و فرود آنچنانی نباشد ولی بقدری خوب پرداخت شده است که بیننده را بدون لذت باقی نمیگذارد و این دقیقا نقش موثر یک کارگردان است .
اُور اکت جناب آقاخانی در اوایل کار به نظرم کمی به نقش لطمه زد ولی در ادامه به تمامی جبران شد .
جالب اینجاست در روند ٧٠ دقیقه ای ، کار نه تنها از ریتم نمی افتد که به مرور اوج هم میگیرد . نمایش شاید در پانزده دقیقه ابتدایی خیلی موفق نباشد ولی به خوبی در مسیر می افتد و انتظار بیننده را پاسخ میدهد . طنز موقعیت و تسلط جناب دارابی ستون نمایش را از گزند هجو مصون نگه میدارد و رنگ و لعابی هم به داستان می زند .

خسته نباشید به این دوستان .

درود و خسته. نباشید
این نمایش علیرغم زحمت بسیاری که برایش کشیده شده - و این مساله کاملا در تمام لحظات آن مشهود است - ولی به درستی از کار در نیامده و لنگد میزند.
تلفیق فیلدهای مختلف اعم از سبک ، موسیقی ، برداشت آزاد و چه و چه ، زمانی میتواند موفق عمل کند که هارمونی لازم را بهمراه داشته باشد و اندازه ها را نگه دارد .
تاکید نمایش روی موسیقی بقدری ست که همه چیز را در سایه قرار میدهد ، و گاهی به اندازه ای ست که مرز لذت را فرسنگ ها میگذراند و به سردرد تماشاگر منجر میشود . دیالوگ ها شنیده نمیشود و داستان از دست میرود ، از نیمه نمایش که قصه قوت میگیرد میشود نیم ساعتی روی صندلی نشست و لذت برد ولی باز نمایش بارها و بارها از ریتم می افتد و در هیاهوی بازیگران ، کارگردانی هم حتی گم میشود .
در این اثر انسجام میان بازیگر (اکت) و نمایشنامه و کارگردانی به حداقل میرسد و در مقابل انسجام در همسرایی به حداکثر !! به گمان من اگر این دوستان در قالب کنسرت عمل کنند موفق تر خواهند بود .
بهرجهت جز نمایش هایی ست که میتوان طعم گس را بدان نسبت داد ، هم در بسیاری بخشها احترام را برمی انگیزد و هم کاستی های بسیار را به رخ تماشاگر میکشد .

درود
مختلف الاضلاع را با نیم ساعت !! تاخیر دیدم . این اثر با درخشش جناب فلاح میتوانست بسیار موفق تر روی صحنه برود اگر کاراکتر خانم حجار قوی تر ظاهر میشد هم به لحاظ اکت و کلام و هم به لحاظ نقش و دیالوگ . واقعیت این است که جز اپیزود سانچو در باقی کار ، ایشان خیلی ضعیف تر از نقش مقابل بودند البته تا جایی هم حق میدهیم چون نویسنده خیلی به این کاراکتر نپرداخته و بار دیالوگ ها به دوش جناب فلاح بود .
بهرتقدیر به ضم من اپیزود آخری با یک روایتگری بد ، تیر خلاص را به اجرا میزند و یک آه و صد حیف را نثار اثری میکند که واقعا در بخشهایی درخشیده است .

در ضمن به گمان من وقتی خانم حجار قرار است یکساعت در نقش مردان ظاهر شوند ، بهتر بود کمی به گریمشان دقت میشد ، اگر هم گریم مردانه مدنظر کارگردان نبوده لاقل آرایش زنانه با حجم زیادی از رژگونه را قبل از ورود به صحنه پاک میکردند .

سپاسگزارم