هی نمی آیی و تمام پائیزهای عالم را بی کس میکنی ، حواست هست این روزها ، چقدر پائیز ، ما را به روی خودش نمی آورد و این جاده ها چطور از وسط شاهرگمان رد می شوند .
هیچ می دانی به هیچ زبان و لهجه ای ترجمه نخواهد شد ، رد پای زنی که هیچگاه به اندازه کافی بغل گرفته نشد .

این است که بودن هایت را این دست و آن دست میکنم ؛
صبوری میکنم ؛
و زندگیم حوالی آغوش تو پرسه میزند...


از: خود