چند وقتی بود فرصت سینما رفتن نداشتم و چندتا فیلم اومده بود روی پرده که میخواستم برم ببینم با خودم گفتم فیلم مهرجویی الویت داره اول برم اینو ببینم ولی افسوس ....
وقتی دیدم به خاطر این فیلم چقدر خودشو به آب و آتیش زد خیلی دلم براش سوخت واقعا ناراحت شدم اما بعد از دیدن فیلم دوست دارم خودشو ببینم بگم استاد عزیز واقعا خودت از دیدن فیلمت لذت بردی؟
نمی‌دونم اصلا از کجاش بگم، فیلمنامه، سناریو، بازی بازیگرا و ...
فیلم کمدی بود یا اجتماعی؟ اگه سیامک انصاری نمیتونه نقش جدی بازی کنه پس چرا باید بیارنش تو فیلمای جدی؟ حس میکنم تکلیف فیلم با خودش مشخص نبود اصلا نمیشه باور کرد کارگردان دو فیلم سنتوری و لامینور یک نفره اصلا حس می‌کنم در موردش چیزی ننویسم بهتره فقط میخوام بگم با حفظ احترام به جناب مهرجویی اصلا این فیلمو دوست نداشتم

به نظر من فیلم خوبی نبود
بازی بازیگرا خوب بود مناظر زیبا نشان داده شده بود ولی خب چرا زبان فیلم ترکی بود؟ اگر فارسی بود چی میشد؟ ما خیلی از اون مناظر رو در خیلی از نقاط ایران داریم، اگر خود آتابای اشاره نمی‌کرد که کجا هستن و زبان فیلم ترکی نبود میشد فهمید فیلم برای کدام قسمت از ایرانه؟ به صرف این که شما زبان فیلم رو ترکی قرار بدی و اشاره کنی که در کدام شهر هستی و از اون شهر برای فیلم برداری استفاده کنی نمیتونی بگی فیلم بومی ساختم هیچ نشانه‌ای از فرهنگ ترک زبان‌ها من در فیلم ندیدم. هدف از اون صحنه‌ای که آتابای افتاد به جون آیدین چی بود؟ میخواست تعصبی و غیرتی بودن ترک‌هارو نشون بده؟ خب اگر اینطوره که خیلی افتضاحه. احترام به بزرگتر مخصوصا به پدر و برادر بزرگ در ترک‌ها خیلی شاخص و مهمه ولی ما اینجا اصلا همچین چیزایی رو ندیدیم آتابای حتی احترام پدر خودشم درست نگه نمی‌داشت یعنی اینو بزاریم به پای خارج رفتن و تفاوتش با بقیه؟ پس چه چیزی از فرهنگ و آداب و رسوم ترک‌ها به ما نشون داد به جز زبانشون؟
آخر فیلم هم که عشق بین آتابای و سیما حالت نوجوانانه داشت انگار که دو تا نوجوان عاشق هم شدن. اصلا چی شد که آتابای عاشق سیما شد؟ وقتی فهمید بیمارِ عاشقش شد؟ اگه نه پس چرا وقتی فهمید بیماری داره دقیقا از همونجا افتاد دنبالش؟
کلا با فیلم ارتباط خوبی برقرار نکردم حس میکنم فیلمنامه و داستان خاصی وجود نداشت

من اومدم مطلبی در مورد فیلم بنویسم بعد دیدم دوستان خیلی کامل و خوب در موردش نوشتن میدونم که گاهی به خاطر سیاست یا زدو بند یا چیزای دیگه به فیلمی جایزه میدن اما هرجوری حساب میکنم نمیفهمم این فیلم چرا جایزه جشنواره کن رو گرفته اگه کسی بتونه جواب این سوالمو بده خوشحالم میکنه
کلی سوال خود فیلم برای مخاطب ایجاد کرد که به هیچ کدوم پاسخی نداد از طرفی یه چیزایی که اصلا با منطق جور در نمیاد آخه چرا کارمند فرمانداری باید بخواد این داستان رو ثابت کنه؟ چرا اون خیریه یا زندان که تصمیم به تقدیر از زندانی رو گرفتن سعی در اثبات مساله نکردن؟ اصلا پس دادن یک کیف پول به صاحبش واقعا انقدر شاخص بود که بخواد انقدر رسانه‌ای بشه؟؟؟؟؟ گاهی به ذهنم میرسه نکنه فرهادی اصلا بلد نیست پایان فیلم رو ببنده که اکثرا پایان فیلماش بازه و کلی چیزای دیگه که در مطالب دوستان بود فقط میتونم بگم دیدن این فیلم رو به هیچ کس پیشنهاد نمیکنم

به نظر من فیلم خوبی بود طوری روایت شد که ذهن من به سمتی بره که هر کاری هم که دختر کرده باشه لایق این طور کشته شدن نیست و به همین خاطر دلیل کشتن دختر توسط پدر بیان نشد تا تماشاگر تمرکز کنه روی جنایت پدر از طرفی کلا فیلم فاقد احساس گرایی است پدر و پسر همونطور که کارگردان در نشست فیلم گفت به ذات قاتل نیستند و به خاطر باورهای غلط مرتکب این قتل شدند. قربانی کردن دختر در این فیلم در چند نسل نشون داده میشه که اولیش همون کشتن ملوک بود و در نسل های بعد هم به طرق مختلف اتفاق افتاد. نوع روایت در چند نسل مختلف برام جذاب بود البته نکات زیادی وجود داره که در نقد های مختلف بهش اشاره شده در نهایت خسته نباشید میگم به آقای عیاری و همکارانشون

من از فیلم بدم نیومد چیزای خوب و بد زیاد داشت تعلیقات بکار گرفته شده در فیلم بعضی هاش خوب بود و بعضی هاش خیلی بد بود مثلا اول فیلم که تلفن زنگ خورد و گفتن نریمان (پژمان جمشیدی) میگه که جنازه یه بچه پیدا شده، جالبه وقتی هم که رفتن اونجا خود نریمان اونجا نبود، این تعلیق خیلی کلیشه ای و بدی بود به نظرم. فیلمنامه هم مشکلاتی داشت، پژمان جمشیدی هم اصلا بازی خوبی نداشت اصلا معلوم نبود کمدی هست یا جدی اما با توجه به تجربه اول بودن کارگردان بهتره خیلی مته رو خشخاش نزاریم سوژه فیلم سوژه خوبی بود که این سوژه توسط کارگردانان دیگه خیلی مورد استفاده قرار گرفته.
اما توی این مدل فیلم ها که تم خیانت دارند ما شاهد مساله ای تحت عنوان دبل آنیما یا دبل آنیموس هستیم (آنیما: زنانگی در روان مردها و آنیموس: مردانگی در روان زن ها)
در سکانسی که شهاب حسینی با ساره بیات داشت حرف میزد متوجه شدیم که شهاب حسینی به خاطر کم توجهی ساره بیات در زندگی به یک خانم دیگه رو آورده. این مساله با توجه به دیالوگ های بینشون به نظرم خوب از کار درومد که اتفاقا توی جامعمون ما این مساله رو زیاد داریم. در همه فیلم هایی که تم خیانت دارند این مساله به این وضوح باز نمیشه و فقط ما خیانت رو میبینیم مثل فیلم سعادت آباد اما در این فیلم و مثلا فیلم زیر سقف دودی مساله ای که منجر به خیانت میشه رو ما میبینیم که این به نظرم نکته قابل توجهی هست.

نمیدونم دقیقا فیلم چی میخواست بگه معمولا فیلم های آقای صدر عاملی قصه و داستان دارند این فیلم هم داشت اما این داستانه چی میخواست بگه جای بحث داره. ... دیدن ادامه ››
جدا از سن و سال، دانشجوهایی که ما دیدیدم به نظرم بیشتر به محصل های دبیرستانی میخوردند تا دانشجو. چیزی که از آوا متوجه شدم این بود که مدام به دوست پسرش گیر میداده حتی زمانی که با مشتری هاش صحبت میکرده میگفته که داری با مشتری های دخترت تیک میزنی و بعد طبق صحبت های مهتاب ما فهمیدیم که علی پسر وفاداریه و فقط به آوا فکر میکنه بعد میبینیم که رابطش با مهتاب بیشتر میشه تا جایی که مهتاب به آوا میگه من حس علاقه به علی پیدا کردم یا برو یا برگرد من دیگه نمیتونم این وضعیتو تحمل کنم الان فیلم داره به من چی میگه؟؟؟ میگه که اگر یک طرف نباشه طرف دیگه اگر در کنار کسی دیگه باشه احساس علاقه پیدا میکنه و میره؟ یا طبق حرفای مهتاب به آوا میخواست بگه که علی وفادار میمونه به آوا؟ که هردو مورد روی هواس. برخورد مسئول سفر (ویشکا آسایش) به نظرم خیلی مصنوعی و غیر واقعی بود که دقیقا مثل فیلم ورود آقایان ممنوع بود. مورد دیگه نامزد مهتاب اصلا از کجا فهمید که مهتاب با علی از اصفهان برگشته؟ و بعد در یک صحنه ای بهش گفت که ما دیگه فقط فامیلیم اما آخر فیلم دیدیم که دوباره مهتاب باهاش قرار گذاشته خب این تحولات چطوری اتفاق افتاد؟
یکی از نکات مثبت آقای صدرعاملی اینه که معمولا در فیلم هاشون از بازیگرهای تازه وارد استفاده میکنند به نظرم کار خیلی خوبیه و باعث میشه که استعداد های جدید کشف بشن دستشونم درد نکنه
با حفظ احترام به آقای صدرعاملی ولی این فیلمشون رو دوست نداشتم

به نظر من هم فیلم خوبی نبود چند تا مساله که به ذهنم اومد رو میگم:
اولین صحنه فیلمی رو دیدیم که علی مصفا تحت عنوان مستند ساخته بود که با توجه ... دیدن ادامه ›› به اون فیلم برداری که دیدیدم اصلا به مستند شبیه نبود به فیلم داستانی میخورد تا مستند. از نظر شخصیت پردازی هم که هیچی علی مصفا یه آدم آروم یهو سر یه عطر قاطی میکنه و عکس العمل اونشکلی نشون میده از خودش ما نفهمیدیم که چطوری این شخصیت یهو اینطوری تغییر کرد. فرهاد اصلانی هم که ما نفهمیدیم کاراگاه بود پلیس بود یا .... که تو یه صحنه ای زنگ میزنه به علی مصفا میگه میام دنبالت ... انگار دو تا رفیق هستن کدوم کاراگاه یا پلیسی این مدلی میشه آخه؟ آخر فیلم هم یک مساله ای باز شد اون هم بحث فساد مالی شرکت امیر آقایی بود که نمیدونم آخر فیلم این مساله عنوان شد که چی؟ بعدم که اصلا معلوم نشد تکلیفش چی شد اگر قراره که مساله سوظن یا بحث پارانویید نشون داده بشه احتیاج به پرداخت بهتر و اصولی تری هست که مخاطب رو درست با خودش درگیر کنه
امیدوارم که بازیگر هامون هم به جایی برسن که هر فیلمی رو قبول نکنند

به نظرم فیلم دارای موضوع هست اما به خوبی ساخته و پرداخته نمیشه. فضاها و لوکیشن ها به نظرم خیلی خوب هستن بازی بازیگر ها خیلی خوب بود اما شخصیت پردازی وجود نداشت در فیلم همه در حد تیپ بودند اینکه یوسف چی کار کرده که انقدر عذاب وجدان داره معلوم نمیشه اینکه یوسف و ابراهیم با هم برادر هستن تا آخر فیلم مشخص نمیشه.فیلم ظاهرا میخواد بگه که گناهی که در گذشته انجام میشه در آینده گریبان فرد رو میگیره اما به نظرم این تصویر خوبی نیست از این مساله کاش نگاه به سمت جبران کردن گناه میرفت تا به سمت این که تبدیل به یک عقده بشه. در کل زحمت کشیده شده بود برای ساخت فیلم که خسته نباشید میگم به همه عوامل

اول خسته نباشید میگم خدمت خانم خالقی و بقیه عوامل این نمایش
من دیشب یعنی دوشنبه این نمایش رو دیدم که میخواستم چند تا مطلب رو عرض کنم
همیشه بار روانی گذشته در تصمیم گیری ها و نظرات انسان ها دخیل بوده که به نظر خودم باید این بار روانی ( که اصطلاحا در روانشناسی تحلیلی و عمق نگر عقده یا Complex نامیده میشه) رو شناسایی و در نظر داشته باشیم این که یک بازیگر سینما برای کار تئاتر نمیتونه خوب باشه به نظرم منصفانه نیست فکر میکنم اگر یک نمایش رو بدون در نظر گرفتن پیشینه عوامل اون اعم از بازیگر یا کارگردان نگاه کنیم نظر بهتری بتونیم بدیم بازیگر سینما محکوم به بازی کردن همیشه در سینما نیست یا بالعکس شاید توانایی بازی به سبک تئاتر هم داشته باشه اگر هم نداره این فرصت رو میتونه داشته باشه که خودشو در این زمینه تقویت کنه.
من بازی خانم حجار و خالقی رو دوست داشتم قسمت همخوانی با آواز پیچک کار سختی بود برای بازیگر که به نظرم به خوبی اجرا شد اما یک چیزی در مورد بازی ها هست که دوست دارم بگم اونم بازی آقای مولانیا بود که با حفظ احترام به ایشون به نظرم خوب نبود و باید بیشتر کار بشه روش اینم چون خیلی به نظرم اومد گفتم

خیلی بد بود
من نمیدونم چرا بعضی بازیگرای حرفه ای و با سواد قبول میکنن تو همچین فیلمایی بازی کنن حتی بعضیاشون تو مصاحبه ها میگن که ما دوست نداریم زیاد کار کنیم کم کار میکنیم اما کار قوی و به یاد ماندنی و تاثیر گذار حالا مثلا این فیلم خیلی قوی و تاثیر گذار و ماندگار بود؟
آخه این همه بازیگر حرفه ای چطور میان تو همچین فیلمی ایفای نقش میکنن؟ آقای پسیانی اگر تو فیلم نمیبود چی میشد مثلا؟ آخه یه بازیگر حرفه ای مثل ایشون تو همچین نقشی که بود و نبودش هیچ فرقی نداره؟ نمیدونم والا شایدم من دارم اشتباه میکنم

فیلم خوبی بود موضوع خوبی داشت بازی بازیگران خیلی خوب بود باران کوثری خیلی خوب بود ولی امیر جدیدی نه خیلی، مخصوصا جاهایی که روی آنتن بود و داشت به عنوان مجری برنامه اجرا میکرد. اصلا فیلم فمنیسیتی نبود نزدیکش شد اما فمنیستی نشد.یک معضل خوبی رو مطرح کرد که با عث تفکر میشه در بیننده یک قصه خوب که به سادگی به تصویر کشیده شده و باعث سوال در ذهن مخاطب میشه که جایگاه و حقوق زنان کجاس و حدش چیه اما در روند فیلم یکی به نعل یکی به میخ هم میزد
اشکالاتی در فیلم وجود داره مثل صحنه پاره کردن توافق توسط امیر جدیدی بعد از محضر و یا روی آنتن برنامه رفتن باران کوثری آخر فیلم یا نوع نمایش تیپ امیر جدیدی که البته هر فیلمی اشکالاتی داره اما در کل فیلم خوبی بود دوست داشتم دست کارگردان و عوامل فیلم درد نکنه

فیلم خوبی بود و بازی بازیگر ها خیلی خوب بود جمله اول و آخر فیلم (میگن اگه چوپان نباشه گوسفندا تلف میشن یا گم میشن یا گرگ بهشون میزنه یا از گرسنگی میمیرن چون مغز ندارن، هرکسی که مغز نداره به چوپان احتیاج داره، یه چوپان دلسوز) منو یاد کتاب کتاب نوجوان ابدی انداخت که تحلیل روانشناسی کتاب شازده کوچولو هست پیام خوبی داره فیلم کاش همه درک کنند و بهش توجه کنند خسته نباشید به اقای سیدی و همکارانشون