نمایش سه شنبه ۲۹ آبان رو دیدم. پیام نمایش که مشخص بود !!! زن ها در نهایت پیروز شدن. در مورد خود نمایش، دیالوگ ها طولانی و پشت هم بود و لحظه ای برای فکر کردن و تاثیر اون لحظه وجود نداشت، مثل کتاب صوتی با چند صدا پیشه با دور تند … نگاه یکطرفه رایج به آغا محمد خان، حتی خودش هم تو نمایش همین دید رو به خودش داشت، نه نگاه تاریخی و بیطرف، سیاهی مطلق یک شخصیت تاریخی … و بر خلاف خواست و هدف نمایش نگاه پایین تر به زن، ازین نگاه که آغا محمد چون اخته است پس درونش یک زن است یک پیرزن یک عفریته ی خونخوار.. گویی که زن بودن یعنی مرد نبودن…گریم و لباس ها عالی بود اما با اون دوره متفاوت بود… بازیها رو دوست داشتم و تیم بازیگری با تعهدی باورنکردنی بازی خوبی ارائه کرد بدون تپق و با شور و حرارت… سپاسگزارم از همه گروه بابت این کار سخت و پیام مهم این نمایش درین روزهای سخت…با اینکه سیاهی مطلق بود اما با امید تمام شد

نمایش و بازی صابر ابر که عالی بود و گویای زمان حال و مردسالاری جامعه ما …به عنوان یه مخاطب که داستان رو هم از قبل خونده بود، انسجام متن و موضوع کم بود، البته مسدر ابر هم باسواده هم کاربلد، شاید از قصد این کار رو انجام داده بود تا شما کلی سوال از خودتون بپرسید...سکوت اسم رمز این رمان داستایوفسکی هست که صابر خان چه با سکوت های به وقت و چه با شکستنش اما به وقت بر این موضوع مهم تاکید می کرد، اشاره به رمان لولیتا هم جالب بود (در حالی که لولیتا سالها بعد از مرگ داستایوفسکی نوشته شده اونم توسط نویسنده ای از نظر فکری کاملا در جهت دیگری از داستایوفسکی)...اگر بلیط این نمایش گیرتون میاد حتما ببینید اونم با کسی که با ذوق و علاقه تو نمایش همراهتون میشه و حرفی برای گفتن در مورد نمایش و کلا هنر با هم دارید