در وهله ی اول به تمام بازیگران و عوامل کار خسته نباشید میگم. نمایش بانمکی بود و ارزش دیدن داشت.
اما به نظر بنده یکقمدار امتیاز این کار اغراق شده اس. یک سوم پایانی کار خوب بود اما پیش از اون وقت هایی بود که کل سالن خسته و حوصله سر رفته به نظر میرسید. همچنین فکر میکنم زمان کار برای چیزی که داشت میگفت زیاد بود و شاید اگر یک ربع تا نیم ساعت زمانش کمتر میشد به جذابیت کار کمک بیشتری میکرد.

نکته ی جالب اینکه نمایش کارگردان بسیار جوانی داشت که به نظر میرسید خوب از پس کار بر اومده.

در مورد سالن میتونم بگم که واقعا برام عجیب بود که چنین سالن غیر استانداردی در فرهنگسرای نیاوران وجود داره. سالن تقریبا شیبی نداره و مثل سینماهای قدیم اگر شخص قد بلندی جلوی شما بشینه تقریبا چیزی نمیبینید. صندلی ها بسیار ضعیف، کوچیک و پشتیشون به شدت ناراحت بود که نشستن رو سخت میکرد. همچنین ... دیدن ادامه ›› برای اولین بار میدیدم که بعد از گذشت یک ربع از شروع اجرا هنوز تماشاگر وارد سالن میشد!! و این مسئله فوق العاده تو ذوق میزد و فکر میکنم انتظار معقولی باشه که مثل تمام سالن های دیگه بعد از شروع اجرا درب سالن بسته بشه.

همین، ممنون ازتون :)

در وهله ی اول خسته نباشید میگم به همه ی بازیگران و عوامل کار که مشخص بود برای نقششون زحمت کشیده بودن. و عمیقا ممنونم که برای زمان تماشاچی احترام قائل بودن و بابت تاخیر در شروع چندبار خیلی محترمانه عذرخواهی کردن ، اتفاقی که کمتر میوفته.
اما درموردِ کار ، من تماشاگر تخصصی تئاتر نیستم اما فکر میکنم نظرم به عنوان یه بیننده شاید خالی از لطف نباشه.
۳ چیز در این نمایش جا داشت بهتر باشه و یکمقدار تو ذوقِ من به شخصه میزد.
۱) یک سری دیالوگ های کار که کم هم نبودن ،خیلی اصطلاحا ایرانیزه نشده بود و قشنگ ترجمه بودن کار رو به رخ میکشید ، ترجمه ای که انگار تحت اللفظی انجام شده بود و باور پذیری کار رو کم میکرد.
۲) موسیقی بسیار جذاب و فراتر از تصور بود ، اما برای یک نمایش ۶۰ دقیقه ای ، یکمقدار تعدد آهنگ ها و طولانی بودنشون به چشم میومد ، هرچند تاکید میکنم بسیار جذاب بود ، اما زیاد بود.
۳) سومین و مهم ترین مورد برای من، بازیِ زیاد از حد و اغراق شده ی بازیگر نقش پُل بود. بسیار انرژی میذاشتن و از جون بازی میکردن و در این هیچ شکی نیست اما از لحظه ی اول نمایش این نقش درحال داد زدن و تکان دادن دست ها بود تا آخرین لحظه . یعنی هیچ صعود و نزولی در صدا و بازی وجود نداشت ، تماما ... دیدن ادامه ›› صعود بود و این من رو به عنوان تماشاچی خسته میکرد. مثل اینکه یک خواننده تمام آهنگ رو بالا بخونه و هیچ پایینی وجود نداشته باشه ، اینجاست که من متوجه نمیشم کجای آهنگ چه حسی رو داره بهم القا میکنه .
در این نمایش هم ریکشن های پل به ویژه ابتدای نمایش انقدر زیاد بود که جایی که جاش بود (مثل لحظه ای که متوجه خیانت شد) دیگه عصبانیت ها کارشو روی منِ تماشاگر نمیکرد و اثرشو از دست داده بود.
همین
همگی از جون و با عشق مایه گذاشته بودین ، ممنونم :)

تجربه ی دلچسبی نبود. به نظرم رسید دوره ی انتقال پیام های اخلاقی به این سبک و سیاق به پایان رسیده.
شاید هم سلیقه ی رئال من این حجم سورئال بودن رو تحمل نمیکرد‌.
خسته نباشید میگم به تیمشون که مشخص بود با علاقه زحمت کشیدن اما شخصا تجربه ی خوبی برام نبود.