در وهله ی اول خسته نباشید میگم به همه ی بازیگران و عوامل کار که مشخص بود برای نقششون زحمت کشیده بودن. و عمیقا ممنونم که برای زمان تماشاچی احترام قائل بودن و بابت تاخیر در شروع چندبار خیلی محترمانه عذرخواهی کردن ، اتفاقی که کمتر میوفته.
اما درموردِ کار ، من تماشاگر تخصصی تئاتر نیستم اما فکر میکنم نظرم به عنوان یه بیننده شاید خالی از لطف نباشه.
۳ چیز در این نمایش جا داشت بهتر باشه و یکمقدار تو ذوقِ من به شخصه میزد.
۱) یک سری دیالوگ های کار که کم هم نبودن ،خیلی اصطلاحا ایرانیزه نشده بود و قشنگ ترجمه بودن کار رو به رخ میکشید ، ترجمه ای که انگار تحت اللفظی انجام شده بود و باور پذیری کار رو کم میکرد.
۲) موسیقی بسیار جذاب و فراتر از تصور بود ، اما برای یک نمایش ۶۰ دقیقه ای ، یکمقدار تعدد آهنگ ها و طولانی بودنشون به چشم میومد ، هرچند تاکید میکنم بسیار جذاب بود ، اما زیاد بود.
۳) سومین و مهم ترین مورد برای من، بازیِ زیاد از حد و اغراق شده ی بازیگر نقش پُل بود. بسیار انرژی میذاشتن و از جون بازی میکردن و در این هیچ شکی نیست اما از لحظه ی اول نمایش این نقش درحال داد زدن و تکان دادن دست ها بود تا آخرین لحظه . یعنی هیچ صعود و نزولی در صدا و بازی وجود نداشت ، تماما ... دیدن ادامه ›› صعود بود و این من رو به عنوان تماشاچی خسته میکرد. مثل اینکه یک خواننده تمام آهنگ رو بالا بخونه و هیچ پایینی وجود نداشته باشه ، اینجاست که من متوجه نمیشم کجای آهنگ چه حسی رو داره بهم القا میکنه .
در این نمایش هم ریکشن های پل به ویژه ابتدای نمایش انقدر زیاد بود که جایی که جاش بود (مثل لحظه ای که متوجه خیانت شد) دیگه عصبانیت ها کارشو روی منِ تماشاگر نمیکرد و اثرشو از دست داده بود.
همین
همگی از جون و با عشق مایه گذاشته بودین ، ممنونم :)