درود ،
این نمایش ، موفقیت اصلی را در محتوا و معنای داستان ( نمایشنامه) به تمامی کسب کرده است . سپاس

باران از بی تحملی ابر زاده می شود ، آدمی از تحمل زندگی (م.ب)

به گفته ویکتور فرانکل ، ناامیدی ، رنجی ست که انسان در آن معنایی نیابد . رنج میکشیم ، ناامید می شویم ، رها میکنیم و باز از جایی دیگر شروع میکنیم ، جایی که در رنج هایش ، معنایی باشد .