متاسفانه باید با نظر شما مخالفت کنم! به قول پیکاسو هنر کلید طلای شهری است که نمی باید به دست همگان سپرده شود. و به قول ریچارد سرا: هنر امری دموکرات نیست. دوست من این واقعیت است شاید تلخ باشد اما حقیقت است... هنر دموکرات نیست و نخواهد شد چرا که جلوتر از ذائقه ی مردمان هم عصرش گام برمی دارد. هنر دموکرات اصلا هنر نیست؛ صنعت است..

جناب اتحاد عزیز، باور کنید اگر به مغز عرایض بنده که طی دو-سه فقره نگاشته ام توجه شود، غرض نه سرزنش و تندی -که شایسته نه خود و نه دوستانی چون شما می دانم؛ گواینکه مسلما قصد غالب مخالفان و منتقدین این کار هم همین بوده است- بلکه شاید هشداری است دلسوزانه... دوست من از بدو امر عارض شدم که اجرای چنین کاری با توجه به فضای موجود برای هنرهای نمایشی ما- اعم از امکانات، تعمیق ظرافت های نمایشی و اجرایی و یا به لحاظ غنای معنایی و...- افق خوش بینانه ای در دوردست هویدا نیست، صرف داشتن ایده ای نیکو هیچ گاه متضمن پی آمد متناسب و شایسته اش نیست. اما مسئله ای که موجب شد این عرض آخرین را بنگارم، تأسفی بود که از نوع برخورد شما بر من چیره شد از شما حداقل این انتظار می رفت/می رود که با نوع برخورد خود چیزی که در پی آن هستید را تحقق بخشید ولی در پاره ای موارد ماحصل سخنان شما نتیجه معکوس دارد .... اینکه «ایرانی ها چنین هستند و چنان... » دیگر کافی نیست؟... حداقل ، بیش از اندازه تکراری نیست؟ بااین وجود اگر هم نیازمند تکرار است آیا با این شیوه برخورد، راه هموارتر می شود یا برخلاف، ...؟! از بابت درج نظرتان سپاس گزارم. به امید موفقیت ... دیدن ادامه ›› شما
سرکار خانم ترخانی از شما هم متشکرم که نظرتان را درج نمودید. اما با اینکه با نظرتان «از وجهی دیگر» موافقم-متأسفانه مجال توضیحش در اینجا نیست- متوجه نشدم که چرا در پاسخ عرض بنده، در مورد «هنر» سخن گفتین.. مراد بنده عرصه «فرهنگ» است که با تسامح آن را در مقابل «طبیعت» بکار می بریم و هنر البته یکی از مایه ها و ستون های آن است. . . «یادمان باشد هنرمند نیز پایش بر زمین است»-بحث مفصلی است-... ایضا، اینکه ما شبیه کدام مردم نیستیم خیلی عجیب نیست چون آنها هم شبیه ما نیستند!:) شاد باشید