در این شب های زمستانیِ خیابان های نیاوران ، با آدم هایی آشنا شدم که نقش زندگیشان به قدر همین شب ها زیبا و تامل برانگیز بود . آدم هایی که به گفته کارگردان به قصد نزدیک شدن سلام می کردند ولی دوری نصیبشان می شد ، آدم هایی که انگار روی تخته پاره میان امواجند و تنها کلمات راه نجات آنهاست