مجتبی جان دیدی نمایش رو ؟...کاش بیشتر می گفتی

درود بر تو ابرشیر عزیز. والا این نمایش برای من چیزی بیشتر از این نبود. این کار سعی می‌کنه با ترکیب موسیقی و حرکات موزون (تا حدودی به سبک اپرای پکن)، در لایهٔ نحیفی از روایت، وقایع مربوط به جنایات داعش رو در عراق و مصائب مردم کرد کوبانی القا کنه. ایده‌های بصری کار چندان درخشان نیست، بسیار رو و ابتدایی که به فکر هر کسی ممکنه برسه. تنها ایدهٔ جالب کار بازی افراد داعش با بشکه‌های نفت بود که تا حدودی به سیاست و نقش محوری و پنهان اون در تیره‌روزیهای مردمان این جغرافیای زمانی اشاره می‌کنه. زبان اشعاری که خوانده می‌شه بطور کلی کردی است و برای غیر کرد زبانان نامفهوم. طراحی لباس هم اصلاً جالب نیست؛ بیشتر بازیگرها طبیعتاً لباس کردی به تن دارند ولیکن در جاهایی که نیاز به القای یک کاراکتر متفاوت بود، تنها یک روپوش بر روی همان لباسهای کردی بازیگر اضافه می‌شد. استفاده پراکنده از ماسک و نیم‌ماسک هم هیچ تأثیر دراماتیکی رو به دنبال نداشت.

مرسی مجتبی جان ..ممنونم از توضیحات کامل و روشنگرت...

اختیار داری رفیق، قابلی نداشت؛ همیشه ما از توضیحات کامل و روشنگر شما استفاده می‌کنیم، یه بار هم شما افتخار دادی توضیحات ما رو مورد عنایت قرار دادی ☺