برادر من نقدر نکردم هزار بار ، فقط نظرم رو گفتم.
راجب فیلم صحبت کنیم بهتر نیست ؟

آرمان جان نوشته شما رو خوندم و چون فیلم رو دوست دارم اجازه میخوام چند نکته ای نه به عنوان پاسخ، بلکه به عنوان محل اختلاف دید خودم و شما عرض کنم:

1. گوجه از جمله محصولات کشاورزی گران قیمته و پرتاب اون علاوه بر زیان مالی باعث میشه تا به عنوان آسیب به اموال عمومی محکوم به پرداخت خسارت بشید :)

2. دلم میخواد بدونم اگه یه کارگردان جوان بخواد فیلم بسازه و سناریوی بفروش و گیشه پسند هم داشته باشه تو این آشفته بازار فرهنگ و ... دیدن ادامه ›› هنر به جز بابای آدم کی روی این طرح ها هزینه می کنه؟! خیلی این قضیه سرمایه گذاری به نظر من ارتباطی به موضوع فیلم نداره این روز ها روی هیچ بخشی از فرهنگ نمیشه سرمایه گذاری کرد.

3. ازرا پاوند منتقد معروف انگلیسی در مورد نماد گرایی معتقد بود هر نمادی که ما استفاده می کنیم باید حتما یه معنای نزدیک و یه معنای دور داشته باشه. چیزی نزدیک به فرمایش شما. حالا سوال اینه که آیا «مردی که اسب شد» هیچ داستانی نداشت؟ عناصر داستان فیلم رو بر اساس درک خودم تشریح می کنم: مردی با دخترش زندگی می کنه و ترس از تنهایی باعث میشه مانع از رفتن دخترش بشه، رفتنی که در نهایت اتفاق می افته. سه نماد مهم در فیلم وجود داره: اسب (نوعی تکرار وجودی مرد و دختری که خودش رو وقف تیمار دو اسب! کرده)، دریا و راه آهن (به عنوان راه گریز از ناکجا آبادی که مرد و دختر اسیر آن هستند). مرد در ساحل دریا اسکله می سازه. این نمادی از ترس او بابت ترک دخترشه. خوابی که در اون دختر به تیرک بسته شده در کنار مفهومی که از کار و شغل پدر فهم می کنیم چیز بی ربطی از آب در نمیاد. من سوالم اینه که این نماد گرایی در فیلم با تعاریف شما مطابقه یعنی هم داستانی در زیر جریان داره و هم داستانی در سطح، پس مشکل از نظر شما کجاست؟

4. قضیه تفاوت و تقلید که مطرح فرمودید فعلا در حد یه برچسبه و چون دلیل خاصی براش بیان نکردید از اون میگذریم.

5. بدون شک سینما منبر خطابه نیست یعنی در سینما یا به طور کلی هنر، پیام مستقیم دادن ارزش هنری کار رو کاهش میده اما در دو مورد با شما اختلاف جدی دارم: چه کسی گفته رسالت سینما اول سرگرمی است؟ اساسا آیا باید برای هنر در هر شکلی رسالتی تعریف کرد؟ این موضوع بحث مفصلی رو می طلبه. نمیخوام بگم نظر شما قاطعانه نادرسته اما میتونم بگم فرمایش شما اصلا عمومیت نداره و مورد قبول همه نیست. در ضمن به جز سینمای مستند، در اکثر شاخه های سینما کارگردان داره تصور خودش رو می سازه و به بقیه میگه ببینند این چه اشکالی داره؟

6. بحث پز دادن هم شامل بند چهار عرایض من میشه و تصور شماست و قابل بحث (تایید یا رد) نیست

7. وقتی یه کارگردان یا نویسنده شخصیتی رو در اثر هنری خودش میسازه چند شاخصه رو برای ظاهر یا باطن اون در نظر می گیره. حالا باید دید وقتی به قول شما این پیرمرد عین خرس غذا می خوره، این ویژگی در کنار سایر ویژگی های شخصی و محیطی اون، همخوانی داره یا نه؟ اگه سیر تحول کاراکتر رو این طور در نظر بگیریم که با رفتن دختر دیگه دلیلی برای انسان بودن پیرمرد وجود نداره و بهتره مثل حیوان زندگی کنه آیا این ویژگی ظاهری در شخصیت پیرمرد توجیه پذیر نیست؟

اتفاقا من فکر می کنم هر چه افراد بیشتری این فیلم رو ببینند بهتر میشه در موردش حرف زد. دعا می کنم مخاطبان سینما موقع تصمیم گیری برای دیدن این فیلم به حرف شما اقتدا نکرده و شیطان رو لعنت نکنند :) عذر میخوام بابت پر گویی خودم. موفق باشید.