پنجاه کارگردان کلیدی تآتر قرن بیستم

34- رکس کرامفورن (1941-1991)

در سال 1985 هملت و چشم در برابر چشم را به طور همزمان در تآتر پلی باکس ملبورن اجرا کرد. هر دو نمایش روی صحنه ای خالی اجرا میشدند بازیگران و نوازندگان روی چارپایه های ژاپنی نشسته یا زانو زده بودند و کاملن در معرض دید تماشاگران بودند صحنه با پرتو عریضی از نور سفید روشن میشد. بسیاری از آثار او با استفاده از چنین طرح هایی روی سن خالی اجرا میشدند . این کار فضا را به مجموعه ی فشرده و فعالی از نشانه ها تبدیل می کرد و باعث برجستگی هر چه بیشتر رابطه ی مکانی بین بازیگران می شد. این فضای لخت با ترسیم فلش ها و خطوط منحنی تقسیم بندی میشد و به اوامکان می داد نحوه ی حرکت کاراکتر ها را با دقتی هندسی مشخص کند . کرامفورن معمولن اهمیتی به درک تماشاگران از آثارش نمیداد و گوشزد می کرد که ترجیح می دهد از تماشاگران امتحان ورودی بگیرد . اجرای این دو نمایش نقطه ی اوج فعالیت مرکز توسعه ی بازیگری در پلی باکس محسوب می شود تاسیس این مرکز یکی از تلاش های نافرجام کرامفورن برای تشکیل یک کمپانی تآتر بود جایی که بتواند با تعدادی بازیگر علاقمند به مطالعه ی مدام و همه جانبه در مورد رابطه ی بازیگر - کارگردان بپردازد سودای کار کردن در چنین گروهی تنها انگیزه ی وی برای پیگیری فعالیت های حرفه ای اش بود او تا پایان عمر هم چنان این هدف را دنبال می کرد و به دنبال جلب حمایت مالی بود ولی هیچگاه این گروه تشکیل نشد