سال تئاتری امسال رو به پایان است و امسال هم مثل سالهای گذشته با روی صحنه رفتن تعداد زیادی کارهای خوب و بد سپری شد.
در دوسال اخیر به لطف مطرح شدن سایت معزز تیوال دیگر بلیت خریدن دم گیشه جای خودش را به بلیت اینترنتی داده و حتی با نگاه کلی به رسید خریدها میشود آمار بهتری از تئاترهایی که رفتیم داشته باشیم. به گواه همین رسیدها "خرمگس" اولین کاری بود که دیدم در سالنی که این روزها اثری از آن نیست و چه خاطرات زیادی که از اجراهای مختلف با گرما و صندلی های ناراحتش همین امسال و سالهای گذشته دارم، تنها نکته مثبتی که از خراب شدن قشقایی دارم این بود که فهمیدم نام سالن از نام شهیدی گرفته شده است.
"آمستردام" هم آخرین کاری بود که دیدم و چه آغاز و پایان خوبی داشت تئاتر امسالم.
امسال با افتتاح انبوهی از سالن های خصوصی هم روبرو شدیم سالن هایی که گاهی تا سه اجرا در روز هم پیش می رفتند و باعث شدند گاهی همزمان حدود سی کار روی صحنه باشد.
اما اتفاق مهمی که امسال افتاد و دلیل اصلی این نوشته است در نیمه دوم امسال رخ داد و آن هم آشنایی با بچه های تیوال بود. تا شهریور امسال تیوال برای من حکم سایت بلیت فروشی داشت و من هم یک بلیت خر فعال! نسبت به گران بودن تئاتر استاد رحمانیان! معترض بودم و دیدم عده ای با من هم صدا هستند، کم کم پایم به دیوار تیوال باز شد و نگاشته های پررنگ شب شعر، گروه کوه و قرارهای گروهی فتح بابی شد برای آشنایی و دوستی با بسیاری از تئاتربین ها.
شش ماه دوم ... دیدن ادامه ›› سال 93 پر بود از آشنایی و رفاقت با کاربرهای دوست داشتنی تیوال و زیادند کسانی که هنوز فرصت دیدارشان فراهم نشده، به امید اینکه سال 94 برای همه دوستان تیوالی دیده و نادیده ام سالی سبز و پر از خیر و شادی باشد.
سال نو پیشاپیش مبارک.