در این نمایش تماشاگر می‌تواند در کنار طنزی ملایم و خلاقانه شاهد واکاوی فلسفی و عمیقی از مفهوم «تنهایی» باشد و فرصتی برای ارزیابی آن بیابد. تنهایی از آن دسته مفاهیم تضادمند (پارادوکسیکال) است که هم برایمان آشناست و هم خیلی آن را نمی شناسیم. به تنهایی نزدیکیم و از آن دوریم. با تنهایی مانوسیم و از آن می ترسیم. گاه از آن می گریزیم و گاه در جستجوی آنیم. اما چون بیشتر سعی می کنیم از آن بگریزیم، کمتر به ماهیتش فکر می‌کنیم. در نتیجه برایمان خیلی آشکار نیست که اساساً تنهایی چیست؟ آدم تنها کیست؟ آیا تنهایی یک فرصت است یا یک معضل؟ چه تفاوتی بین «تنهایی خودخواسته» با «تنهایی تحمیلی» است؟ چه تفاوتی بین «تنهایی» و «جدایی» وجود دارد؟ آدم چگونه با خود تنها می‌شود و چگونه در جمع تنها می‌ماند؟ جنس تنهایی با خود چه تفاوتی با جنس تنهایی در جمع دارد؟ و بسیاری پرسشهای دیگر. نمایش رابینسون کروزوئه فرصتی است که به «تماشای تنهایی» بنشینیم و آن را کمی بهتر بشناسیم. با سپاس فراوان از متولیان این نمایش بسیار خلاقانه و جذاب و آرزوی موفقیت و بهروزی برای آنان.