پیامبر غمگین عاشقانه های سوخته..
عقاب ابرها را دریده به انزوا..
کولی عاصی دستهاش پر از بی کسی..
بنفشه ی کبود شعله ور در شعرهای لال..
شبدر چهارپر پرپر شده در نبود ماه..
گرگ عاشق دریده خود..

هه!
منم
و نیستم
نیست منم..





پ.ن
شاعری سوخت
در دفترش شعری متولد شد..

و شعر هم او بود و نبود او!