چی باعث میشه که کارگردانها و نویسندههای ما بجای تولید مدام دست به بازتولید بزنن؟
حال ندارن؟
دغدغه ندارن؟
پول که همیشه ندارن!
سوراخ دعا رو پیدا کردن؟
نوستالژی بازی دوست دارن؟
میخوان حال ما رو از نوستالژی بهم بزنن؟
هنرمند نیستن؟
واقعا جدای از هر چیز این برام سوال شده که چرا تولید متن و کار جدید خیلی کم شده؟