درباره‌ی نمایش «صفر»؛ سید مهدی موسوی

"صفر" اثر برگزیده ی ششمین همایش مکتب تهران است با نمایشنامه‌ای عجیب و غریب از سیاوش حیدری و کارگردانی علیرضا طاهری. با بازی شیدا حسین زاده، آوا درویشی و علی گلشنی. ساختار اصلی کار را عددها و تایید و اعتراض نشان می‌دهند. عددهایی که هر بار در ماشینی جداگانه قرار گرفته و به عملیاتی تازه تن می‌دهند. و جالب این است که برعکس کامپیوترها صفر نشانه‌ی تایید است و یک نشانه‌ی جواب غلط و اعتراض...
شروع‌شدن محاسبات با اعداد یک و دو شاید نشانه‌ی تنهایی و جفت‌شدن آدم‌ها باشد اما کلیدها در این اجرا آنقدر کم هستند که تنها می‌توان به حدس و گمان راجع به محتوای کار بسنده کرد... اما در سیستم محاسباتی انتهایی نمایش عدد یک و تنهایی مادر است که با عددهای مختلف جمع می‌شود و اعداد مختلف را می‌سازد و صفری که به نشانه‌ی تایید گفته می‌شود گویا تنهایی مادر است که با جمع‌شدن با هیچ آدمی پایان نمی پذیرد. محاسباتی که در انتها با صفر تمام خواهد شد.
با توجه به اینکه اجرای کار هنوز ادامه دارد و شخصا این تئاتر را کاری پست مدرن می‌دانم که تحلیل آن باعث از دست‌رفتن لایه‌های معنایی دیالوگ‌های ... دیدن ادامه ›› بین مادر و دختر و شوهر (شخصیت‌های نمایشنامه) می‌شود ترجیح می دهم فعلا به نقد و بررسی آن نپردازم و فقط دعوتتان کنم که از ایران‌کنسرت بلیطش را تهیه کنید و شما نیز با پیچیدگی‌های آن درگیر شوید.
به قول خود شیدا:
مادربزرگ! آخر قصه چه می‌شود؟!
هر بار مانده است و شما گفته‌اید: بعد...