این نمایش، برای درک این معنی که قریب به اتفاق، فکر می‌کنیم اگر طور دیگری بود بهتر می‌شد و فکر نمی‌کنیم خیلی از کارهای خودمان مسبب وضعیت فعلی‌مان است، خوب بود.
بازی بهاره افشاری که عموما در موقعیت‌های جدی تا خندیدن واضح پیش می‌رفت خوب نبود و یاد تئاترهای دبیرستانی می‌افتادم. کلا بازی‌ها چنگی به دل نمی‌زد. اما همان بهاره افشاری در نقش طراح لباس خوب عمل کرده بود و مقبول بود.
(فرزاد حسنی ماجرا هم به اندازه بود و شور نبود)