یک اجرای خوب با یک ایده بکر که مخاطب را در همان ابتدای نمایش درگیر فضا میکند و هر چه جلوتر میرویم حس گیری عمیق و عمیقتر می شود. اگر بخواهیم سوژه را لو ندهیم، میتوان گفت برای لحظاتی با اتمسفر و فضای نمایش کاملا هم ذات پنداری کرده و خود را جزیی از اجزای صحنه میبینیم، که در این بین اجرای احساسی توام با منطق لایه ای و پنهان لادن نازی و استفاده از عنصر لحن در بیان واژه ها تحسین برانگیز است.