درود بر جناب تورانداز عزیز...متاسفانه ما عادت کردیم که گوی رو به خارج میدان هدایت کنیم و یا اینکه مدام سخنمون رو به گفته های دیگران تضمین کنیم..البته که قبول دارم که آراء و اندیشه های صاحبنطران را باید گوش داد و استفاده کرد ..جهان روزبروز به سمت روشنگری پیش می رود و این بدیهی ست که بسیاری از اندیشه های سنتی و متعصب در جلو نقد قد علم می کنند و این از خلقیات ما ایرانیان است ولی بنده تمامی بحثها برآنم سخنم را به گفته فلان شارح و فلان دکتر تضمین نکنم و بیشتر به بحث بپردازم آن هم در زمینه هایی که مطالعه فراوان داشته ام و آگاهی کافی...بنده خود عاشق سعدی و حافظ هستم و با این مطلب که بزرگترین شاعر ما فلان و بهمان است در اساس مخالفم...اینکه شما می فرمایید حافظ فیلسوف بوده کاملا نادرسته واژه فیلسوف بار معنوی داره و گمان می کنم شما هم از ان آگاهید شعر می تواند بار فلسفی داشته باشد ولی شاعر فیلسوف نیست و ابزار فلاسفۀ بزرگ در هیچ برهۀ تاریخی شعر نبوده است...حافظ عارف هم نیست چون عارف هم بار معنوی خاص دارد و مسلما حافظ با عارفانی چون بوالحسن خرقانی و بایزید و حتی عطار و مولانا متفاوت است...حافظ در درجه نخست شاعر است و هنرمند و متعهد به هنر و بدنبال آفرینش زیبایی و ایجاد التذاذ...حال در شعرش گرایش به عرفان و حکمت نیز چنانچه در سیر تکاملی غزل از قرن چهارم تا هفتم بوده، وجود دارد..