استاد رحیم معینیِ کرمانشاهی، شاعر، ترانه سرا، روزنامه نگار و نقّاش و تنها بازمانده ی نسل ترانه سرایانِ نوین و درخشان ایران در سده ی اخیر، درگذشت.
روانش شاد.
*
جای آن دارد که چندی هم رهِ صحرا بگیرم
سنگ خارا را گواه این دل شیدا بگیرم
مو به مو دارم سخنها
نکته ها از انجمنها
بشنو ای سنگ بیابان
بشنوید ای باد و باران
با شما همرازم اکنون
با شما دمسازم اکنون
شمع خود سوزی چو من
در میان انجمن
گاهی اگر آهی کشد
دلها ... دیدن ادامه ›› بسوزد
یک چنین آتش بجان
مصلحت باشد همان
با عشق خود تنها شود تنها بسوزد
من یکی مجنون دیگر
در پیِ لیلای خویشم
عاشق این شور و حال
عشق بی پروای خویشم
تا بسویش ره سپارم
سر ز مستی برندارم
من پریشان حال و دل خوش
با همین دنیای خویشم
.................................................
بدرقۀ راهش:
**گلهای رنگارنگ برنامۀ شماره ی 261**
http://www.mediafire.com/?fnua47ml5jfr97r
در دستگاه دشتی و گوشۀ کرد بیات
گوینده:بانو روشنک
اشعار:اهلیِ شیرازی، خواجوی کرمانی
ترانه سرا:استاد رحیم معینی کرمانشاهی
آهنگساز ترانه و نوازنده ی ویولن استاد علی تجویدی
خواننده:بانوی موسیقی مرضیه
تنظیم ارکستر استاد روح الله خالقی