تنها چیزی که تو ذهنم موند اینه:حیف.
حیف این طراحی صحنه و نورپردازی و طراحی لباس و بازی مهدی سلطانی که در کنار بازی بازیگر نقش ناصرالدین شاه که فقط بالا و پایین میپرید و حرکات بدوی از خودش نشون میداد حیف شد.حقیقتش من انتظارم از نمایش بالا بود.انتظار داشتم که با یه متن قوی و پیچیده رو به رو شم.یا اینکه کارشکنی هایی رو که زیردستان امیرکبیر انجام میدادند رو نشون بدن.یه مقدار از بدبختی مردم رو نشون بدن.نه اینکه همش دیالوگ پاسکاری کنند.همه توی کتاب تاریخ خوندن که امیر کبیر که بود و چه کرد.انتظار داشتم این تیاتر اگه هم از زاویه ی پنهان و بعد جدیدی تاریخ رو نمیخواد نشون بده ،چیزی که هست رو خیلی ملموس تر نشون بده.مثلن ری اکشن ناصرالدین شاه واقعن بعد از کشته شدن معشوقش چی بود؟اینکه پشت سر تابوت راه بیوفته؟به نظرم از یک تله فیلم هم ضعیف تر بود.یا اون جامه دار که وسطا فقط میومد زاری و شیون میکرد که امیرکبیر توی ایران فاسد و فاسق و...به فکر مردم نباش.و امیرکبیرم احساساتی میشد میگف نه حالا مردم گناه دارن و...بازی مریم سعادت در نقش مهدعلیا هم جذاب و خوب بود.موسیقی متوسط بود.و اینکه صحنه ی مرگ امیرکبیر رو نشون ندادن ،و صحنه ی قتل جامه دار که هیچ اهمیت خاصی نداشت رو نشون دادن،نمیدونم چه توجیهی میتونه داشته باشه.
به هر حال من انتظارم از کسی مثل محمد چرمشیر خیلی متن و دیالوگ های پخته تری بود.که شاید اگر نویسنده ی اصلی کار بود محقق میشد