سیاهی اعماق شهر بر بلندای صحنه
در این روزگار پر تلاطم،بر همگان آشکار است که تمام هم و غم فردی عاشق هنر،علی الخصوص تئاتر چه صلیب سنگینی از حب و بغض خودی و غریبه را به دوشش سوار خواهد کرد و در پایان جانکاه راه با کلمات آهنین و سرد ما، مارسلوس های قرن تمدن بر صلیب ، تاوان عشق والایش را پس خواهد داد.
امیرکاوه آهنین جان با فکری لطیف و عزمی آهنین با همیاری همسر والا و هنردوست خویش و گروه عظیمش با پیمودن راهی قریب به 15 ماه داوطلبانه صلیب گناهان این شهر را به دوش کشید و به حافظ رساند و توانست در اولین تجربه کارگردانیش فهم و علاقه وافرش به هنر را (به خصوص تئاتر و سینما ) به دید همگان کشاند و با جمعی از خون آشامان تاریک دل بر صحنه حکمرانی کند.
نمایش در بارانداز که برگرفته از فیلمی به همین نام از ساخته های کارگرذان شهیر سینمای جهان الیا کازان در سال 1954 با بازی بی بدیل مارلون براندوی جاویدان است با جنان وحشت و دلهره ای کار خود را شروع میکند که نظیرش را کمتر میتوان یافت. ضربه ای چنان قوی که انعکاس انفجار صحنه تا پایان نمایش به وضوح قابل مشاهده است.
نمایش در بارانداز به ما فهماند که در این عصر تاریک و عاری از خلاقیت بارقه ای از امید میتوان حس کرد و ما را بیشتر از قبل به آینده امیدوار ... دیدن ادامه ›› نمود.
هماهنگی اعلای بین اعضای گروه حاکی از کارگردانی بجا و همدلی بازیگران خوش آتیه نمایش می باشد.
مدت نمایش با اینکه نزدیک به 90 دقیقه می باشد و پیاپی زنجیر اسارت تحمل ناپذیر سیاهی بارانداز(شهر) را به دور تماشاگر محکمتر میکند،با اینحال تماشاگر از پایان کار و جا مانده از قافله ی خون آشامان ناراحت است و این پارادوکسی عظیم است که قیام در برابر زحمات گروه امیرکاوه آهنین جان را واجب میگرداند.
برگ برنده نمایش نه بازی خوب بابک قادری در نقش روکا بلکه ضد قهرمان داستان جانی با بازی حسین منفرد است که با حضور فیزیکی کوتاه ولی پر نفوذ خود به مخاطب میفهماند که اینبار دلخوش به پیروزی قهرمانت نباش و نماد سیاهی ایست که درون مخاطب را فراگرفته.
تمامی بازیگران کار به خوبی در حافظه تماشاگر ماندگار میشوند و این نشانی از متن قوی و پخته نمایش است که کاراکتر آفرینی کرده.گریم و پرفورمنس کار عالی و صحنه های قبرستان و فاحشه خانه تا مدت ها در ذهن باقی خواهد ماند.
نمایش در بارانداز نشان داد که وقتی عوامل خوب گرد هم آیند هنوز میشود به تئاتر امید داشت.
با عرض تبریک به تمامی افرادی که در این نمایش زحمت کشیده اند.
12 آذر ماه 94 خورشیدی
علی احتشامی