یلدا
زنی است
به غایت سپید روی
زلف سیاه درازش
حکایتی است
از رستخیز نور
از روشنی روز

میعاد برف
که خوان خداست
در زمهریر فصل
گوید به خواب مرو
گوید نگاه باش

بخشنده
به شولای گرد فشان
سهم تورا فشاند
در سطح شهر ... دیدن ادامه ›› و دشت

برف می شود
روان
شب می شود
سپید

آنجا که نوبهار
با شاخسار گل
آرد تورا نوید
یا بازه درو
گوید تورا درود
آنجا شود یقین
زین راه صعب و سخت
مقصود
زندگی است