تقدیم به زنده یاد استاد قدرت الله شریفی شیروان
عزیز استادی که برای شاگردانش پروانه وار میسوخت هر لحظه...
.
.
.
به حنجره ات دو صد پنجره شعر دوختی و رفتی...

در اندیشه،چراغی گل اناری افروختی و رفتی...

که دل قطبین و دوزخ ... دیدن ادامه ›› بود از سرمای کم دانی

شمعی و به مجال نفس کشیدن پروانه پروانه پروانه...

بی پروا...

...سوختی و رفتی...
...
..
.