"شکافی به عمق خودخواهی"
شکاف را دیدم.تجربه ی دوم کارگردانی جوان و خوش ذوق.نکات مثبت و نیز نکاتی که شاید با توجه بیشتر قوت و قدرت اثر را افزایش میدادند را به اختصار مرر میکنم.یکم.آغاز فیلم را به شدت پسنیدم.آغازی که ابتدا مخاطب را با یک تیتراژ نیمه تمام مواجه میکند سپس یک برش آغازین از داستان را به مخاطب میچشاند و درست در نقطه ای که مخاطب میرود که آرام آرام وارد ماجرا و پیچش کاراکترها شودبا یک پایان تیتراژ او را دقیقا به عمق داستان پرتاب میکند. دوم.کارگران درست مانند اثر قبلی خود یعنی فیلم گس بازی های خوبی از بازیگران گرفته بود به ویژه خانم دوتشاهی و آقای حمیدیان که بسیار درخشیدند بر این پرده ی نقره ای. سوم.و اما داستان فیلم نامه،یک سناریو بادو محور اصلی و یک محور فرعی که بسیار واقع بینانه پرداخت شده بود و مرکزیتش بر خودخواهی هایی استوار بود که خواه مفید یا مضر با ذات بشریت گره خورده است. چهارم.یک ایراد کوچک:ریتم روایی داستان یا به اصطلاح سرعت نریتینگ داستان کمی کند بود شاید با اندکی تغییر در این روند برخی از سکانس ها موجب کم طاقتی بیننده نمیشدند. پنجم:طراحی صحنه، لباس و گریم کاملا منطبق بر شخصیت ها بود.و ورود به حوضه ی گرفتن چندین و چند سکانس در محدوده ی یک استخر تجربه ی ناب و حتی جسورانه ای بود چراکه حداقل من چنین فیلمی در سینمای ایران ندیده بودم و اولین ها همواره جسورانه به وقوع میپیوندند.ششم.اتلوناژ فیلم را بسیار دوست داشتم زیرا با سرد کردن تصاویر فیلمبرداری شده به شکاف عمق و اثرگذاری بیشتری بخشیده بود.هفتم.پلان های مفهمومی به عقیده ی من چنانچه در یک فیلم به قاعده به کار روند،تماشای فیلم را لذت بخش تر و مفید تر میکنند چرا که با به فکر فرو بردن مخاطب برای کشف روابط میان داستان و رخدادها رسالت یک فیلم به طور کامل ادا میشود که کیارش اسدی زاده از پس این کار هم خوب برآمده بود.به یک نمونه از این پلانهای مفهومی و برداشت شخصی خود از آن اشاره میکنم:در صحه ای از صحنه های ابتدایی فیلم میبینیم که در اتومبیل سارا در اثر تصادفی ناگهانی صدمه دیده است. حال میتوان گفت دلیل اینکه این اتفاق به این شکل و درست در ابتدای فیلم رخ داده است به این شرح میباشد:در را میتوان تمثالی از آغاز یک ماجرا در نظر گرفت.یک آغازی که بدون دخالت سارا آسیب دیده است و دقیقا ... دیدن ادامه ›› این سکانس به مخاطب هوشمند میفهماند که قرار این اتفاقات خوشایندی در این قاب بیافتد.هشتم و آخر.شکاف فیلم شریفی است با محتوایی که بیننده را نود دقیقه به تامل وامیدارد. شکاف فیلم شریفی است به عمق خودخواهی های آدم بزرگ ها.
بهمن ماه نود و چهار-تبسم طلایی