درود
اتاقی که با شیب منفی نسبت به در، خروج رو سخت و گاهی نا ممکن میکنه به خوبی ذهن ورونیکا را از همون اول به نمایش میذاره. ذهنی که همچنان در همون فضا است و حتی وقتی که ورونیکا از اونجا خارج میشه باز هم گرفتار اونه و انگار این سیر تا ابد جریان داره و مبلمانی که همه پشت به این در "این در لعنتی" چیده شدن تا دیواری رو در مقابل داشته باشند که چشمان ورونیکا سالهاست به اون خیره مونده.
و فضای نیمه تاریک حوضخانه قدیمی عمارت زیبای مسعودیه که خودش به نوعی تشدید کننده این حال و هواست.
این کار آقای ثروتی هم مثل نمایش "فهرست"‌ برای من بسیار دلنشین بود. کاری پر از نشانه ها که ذهن رو حسابی به چالش می کشه و به نظر من مشخصه بارز کارهای آقای ثروتی همینه. تماشگر رو حسابی درگیر میکنه و اجازه نمیده فقط اون سمت سن بشینی و نگاه کنی. انگار با تمام ذهنت تو رو میکشه وسط معرکه و لذت حقیقی این دست نمایش ها هم برای من تماشگر همینه.
بازی ها هم بسیار زیبا و قوی بود. من به شخصه بسیار لذت بردم
سپاس فراوان تقدیم همه اعضا گروه