فضای فیلم تا حدی نزدیک به پرویزه، اما خشکی و خشونتش کمتره، یه طنز و طنازی خاصی توش هست.
فیلم رو دوست داشتم، اما نه اونقدر که انتظارش رو داشتم.
رنگ‌ها (دیوار خونه‌ها، آجرها، لباس‌ها) خیلی پررنگ بودن توی فیلم برام، لحظات خاصیش حسابی سر کیفم می‌آورد، اما پایانش رو اصلا دوست نداشتم، هرچند برای کسایی که پرویز رو ندیدن حتما جذابه.


به یک ساعت توی سرما ایستادنش می‌ارزید، و اگه بازم جایی اسمی از مجید برزگر بیاد سراغش میرم.