استاد!
سلام!
حتم دارم که میبینید و میشنوید و می خوانید و مثل همیشه بیشتر از همه ی ما در اندیشه ی یک (( می اندیشید )).
می خواهم سمت نگاهتان را سوق دهم سمت سنگلج.همانجایی که با رفیق عزیزتان استاد بیضایی بخشی از تاریخ نمایش کشورمان را رقم می زدید. البته شما کمتر آن شمت ها می رفتید.ولی همان حضور کمتان تاثیر خود را حتما داشته.
نه نه !!! نگرانش نباشید.هنوز ستون هایش برقرار است و پا برجا. چراغ هایش هم سوسویی می زند.
اما همینک بنگر که شاگردانت چلچراغی راه انداخته اند از نوع نمایش ناب ایرونی.
پر شور ، پر عشق ، سفت و محکم چون طنین گرم صدا و نفس های شما همچون روزگاری که زیر سایه ... دیدن ادامه ›› تان بودیم.
مثل شما پس می زنند همه ی (( نباید های )) روزگار را و سرودی با لحن عشق می خوانند برای تماشا کن ها.
چشمشان به در از شب اول خشک شده است که شما را ببینند و پذیرایی شوند از محضرتان با لبخندهای دلنشینتان و اندکی پس گردنی....
همه شما آنجا بودید...در نفس هایشان... در میزانسنها....در نوع دیالوگ گویی ها.
خوش به حالمان که شمارا داریم.
و خوش به حال گروه (( پائیز 87 )) طلایی ترین نقطه شروعشان شما بودید و هستید و خواهید بود.
با شما سخن می گویم!
عالیجناب (( سمندریان ))!
حال این گروه خوب است چون شما هستید و خواهید بود.
جاویدان باد نامتان و شاگردانتان.
خاطرات هنرپیشه نقش دوم را رج خواهند زد تماشا کن ها با ردیابی ایی از خاطرات شما.
راستی استاد.....
کار بعدی گروه هم بیایید.
پس گردن هامان آماده است.