درود بر شما
تیوال همواره به دلیل انتشار بی ملاحظه نظرات کاربران (چه مثبت و چه منفی) دچار حواشی نابه‌جایی بوده است که البته هرگز تاثیری در این روند اصولی تیوال نداشته است...

تنها مواردی که از ادبیات نامناسب و نامحترمانه بهره ببرد در تیوال نمایش عمومی ندارد که قطعا جنابعالی هم این روش را تایید می‌فرمایید. علت اینکه نوشته‌های حذف شده کاربران برای خود ایشان نمایان می‌ماند دسترسی خود ایشان به نوشته و در صورت تمایل ویرایش آن برای فرصت انتشار است.

درود بر شما
نوشته شما همان دیروز ساعتی پس از نگارش در تیوال به صورت عمومی منتشر شده است... آیا در این باره ابهام یا موردی می‌بینید؟ بفرمایید تا پیگیری انجام شود.

سپاس از بابت سعه صدری که به خرج میدهید
بلی متاسفانه متن زیر قابل رویت برای عموم نمی باشد،نه من باب خاص بودن آن خیر هدف آموختن از دوستان است.راپورت های شبانه دکتر مصدق:
با اجازه و پیشاپیش ضمن عرض عذر خواهی بابت زیاده گویی چند کلام بابت این نمایش و حال و احوال فرهنگی این روزهایمان ذکر میکنم:
یکم : دیگر زنگ خوردن گاه و بی گاه تلفن همراه و روشن شدن صفحه آن و ایجاد نور مزاحم در سالن متاسفانه به امری طبیعی دارد بدل میشود نمیدانم علی رغم تمام تذکرات چه باید کرد! اگر اشخاصی به این میزان کاریزما هستند که عدم پاسخ گویی تلفن برای حداکثر 2 ساعت سبب به وجود آمدن خسران جبران ناپذیری برای جامعه جهانی می‌شوند لطف نموده بشریت را در این وا نفسا تنها نگذاشته و پیاپی در مکان های غیر فرهنگی تر از سالن نمایش به ... دیدن ادامه ›› رفع و رجوع معضلات خلق بپردازند با سپاس .
دوم : هردم از این باغ بری میرسد/نغزتر از نغزتری میرسد ! چهارشنبه پایانی ماه تیر خود را آماده تماشای اثر خوب آقای خلیلی میکردم که صحنه‌ای شگرف‌تر از شکستن در توسط جک نیکلسون در فیلم درخشش، روح را از کالبدم ربود و انگشت اشاره ام بی رمق به نقطه ای اشاره رفت که بانویی محجبه با خیالی بسیار آسوده به همراه دوست خود از ظرف غذایی در دست پرده برداری کرده، سلفی گرفته و تناول نمودند! بلی خوشبختانه پای برنج و خورشت هم به سالن باز شد، باشد که شاهد دستاوردهای بیشتری باشیم.
سوم : جدای تمام معضلات، خود اثر با پیش زمینه ای که قبل از تماشای آن و مطالعه نظرات دوستان گردآوری کرده بودم چندان جذاب و دل فریب به نظر نمی آمد اما چیزی که من را به تماشا ترغیب میکرد علاقه شخصی به کارهای تاریخی و اللخصوص کارهای غیر اقتباسی بود، دو به شک به تماشای نمایش رفتم اما با دلی خرسند از تالار وحدت خارج شدم، به دوستانی که از بازی ضعیف گله مند هستند حق میدهم، به دوستانی که از پختگی اثر گله مند هستند هم تا حدودی هم نظرم اما نکاتی را در این خصوص ذکر می‌نمایم، به شخصه در زمان مشاهده اثر آن را با شاهکار دکتر رفیعی، خاطرات و کابوس های یک جامه‌دار از زندگی و قتل میرزا تقی خان فراهانی مقایسه میکردم که این کار بسیار اشتباه است اولا تجربه دکتر قابل مقایسه با دیگران در این عرصه نیست همانطور که ایشان از لحاظ سنی هم بسیار بزرگ تر از آقای خلیلی عزیز می‌باشند.ثانیا روایته روایت های تاریخی تر مثل زندگی امیرکبیر از لحاظ ممیزی بسیار سهل تر از روایت معاصرتری همچون دکتر مصدق هست که هنوز زمان طولانی از آن سپری نشده و علت این امر بر کسی پوشیده نیست. به نظر تنها مطرح نمودن همچین ایده ای با این نگرش خود حداقل در کمترین میزان نشان از وطن دوستی و حقیقت جویی را می‌طلبد .
چهارم : گله ای کوچک از دوستان منتقد، برای ملتی که عهدی دیرین با مطالعه نکردن تحت هیچ عنوان بسته و به طبع از حال دوران گذشته خود که هیچ از احوالات حاضر خود هم بی خبر هست چنین آثاری حکم نوشدارو و باید دارد خواهشمندم دیگران را به دیدن چنین آثاری تشویق کنیم نه منع هرچند که به نظر حقیر خود اثر در مجموع با تمام ضعف هایش همانطور که هیچ اثری کامل نیست ارزش تماشا و بحث بسیار دارد که به دلیل زیاده گویی از آن میگذرم، نمایش را کاری هوشمند دیدم که باید برای به صحنه رفتن، ظریف پرتگاهای ممیزی را رد میکرد همانطور که با وجود تمام این دقت ها آقای خلیلی در انتهای نمایش 30 تیر مصادف با قیام 30 تیر 1331 از تلاش برای قطع اجرای نمایش و تهدیدها سخن راند.
در انتها امیدوارم که از دیدن این نمایش با دیدی جدید لذت ببریم و دیگران را هم به دیدن تشویق نماییم تا تجلیلی شایسته برای تلاش دلسوزان این خاک باشد، با تشکر فراوان.