اگر بخواهم نمایش ایوانف را در یک جمله خلاصه کنم، باید بگویم یک نمایش سرد و خسته کننده با ژرفای بی نهایت.
شاید شما هم مثل من وقتی ساعت 11:15 شب که نمایش تمام می شود با حالتی ناراحت از تماشاخانه ایرانشهر بیرون بروید، ناراحت از این که حدود 3 ساعت از وقت خود را صرف تماشای نمایشی کرده اید که کاملا بدون هیجان و با رخوت خاصی همراه بوده، ولی بدانید این آخر ماجرا نیست. اگر در روز های بعد کمی به اتفاق هایی که در طول نمایش افتادند (اکشن ها و ری اکشن های ایوانف و عذاب وجدان های او) فکر کنید، قطعا نظراتان در مورد نمایش تغییر خواهد کرد.
انتقادهایی که به این نمایش وارد است یکی مشکل صداست، که ای کاش از میکروفن ها استفاده نمی شد و دیگری مشکل زمان است که ای کاش برای نمایشی با این مدت طولانی ساعتی زودتر درنظر کرفته می شد.