اگرچه فرهادی در "شهر زیبا" که بیشتر به گرفتاری های روحی و مادی قشر محروم جامعه می پردازد، لایه ای از دغدغه ی قضاوت و پیچیدگی آن از لحاظ اخلاقی را به گونه ای در مورد شخصیت پدر متعصب مورد بررسی قرار میدهد، اما "چهارشنبه سوری" را میتوان آغازگر اساسی چنین دغدغه ای در آثار فرهادی دانست. که با فیلم "درباره الی" گسترش می یاید و با "جدایی" به کمال می رسد. در این سه فیلم آنچه که محرک درام می شود؛ ورود غریبه ای به زندگی و داستان آدمهای قصه است که به گونه ای ناهنجاری های اخلاقی در پستو مانده ی این زندگی ها را غبارزدایی میکند. اما این غریبه در چهارشنبه سوری (با بازی حساب شده ترانه علیدوستی) دیدگاه مشاهده گر مخاطب را هم نمایندگی میکند و به نوعی مخاطب عمدتا همراه با او دست به قضاوت های اخلاقی میزند. اما در "الی و جدایی" فرهادی این غریبه را هم در جایگاه یکی از بحران آفرینان اصلی می نشاند و او را هم وارد چرخه چالش برانگیر قضاوت شدن در برابر مخاطب قرار میدهد. تا اینگونه با حذف زاویه دید مشخص، کار مخاطب در هنگام قضاوت از منظر اخلاقی پیچیده تر هم شود. همچنین "چهارشنبه سوری" از آن فیلمهایی است که به طور ظریف؛ عدم درک متقابل، یکنواختی در رابطه و سرانجام خیانت و لاپوشونی را در زندگی زناشویی ریشه یابی میکند تا در پایان فیلم ما هم همانند دختر ساده دل خدمتکار به درک عمیق تری از چنین روابط ناهنجاری برسیم. اگرچه بعدها فیلمهای زیادتری در رابطه با خیانت در سینمای ایران ساخته شده اما هیچکدام در حد و اندازه های چهارشنبه سوری نبوده اند.