فریده سپاه منصور عالی بود... او پشتوانه بازی در کارگاه نمایش و همکاری با آربی آوانسیان و بازی در نمایش های مترقی دوران طلایی تاتر ایران رو داره...
تنها دلیل توجه ویژه من به نمایش حضور این بانوی بزرگوار تاتری بود

جناب ابرشیر با شما موافقم . خانم سپاه منصور بى شک درخشانترین بازیگر نمایش بودند. البته بازیها همه قابل قبول بود اما چند نکته به بازى ها وارد است. بازى حبیب دهقان نسب خوب است اما بیش از این نیست. شهرام حقیقت دوست و امیررضا دلاورى کاملا تیپ سازى کرده اند و على رغم تلاش زیاد و جذابیت براى تماشاگر تنها در حد یک تیپ مى مانند و عمق ندارند. البته در بین این دو حقیقت دوست به خاطر تفاوت نقش و اندکى عمق بیشتر قابل قبول تر است. رویا میرعلمى بسیار خوب است فقط گاهى گریه ها و اشک بیش از حدش تماشاگر را پس مى زند، مهدى پاکدل بد نیست و اندازه نقشش تلاش مى کند . اما شاید تنها شخصیت نمایش که مى توانست به تیپ نزدیک بشود ولى کاملا درست نقش را به شخصیت تبدیل کرده علیرضا آراست. او بسیار دقیق و درست بازى مى کند ، نه اضافه دارد و نه کم . هم شیرین است و هم جدى و بیشترین ریزه کارى و ظرافت در نگاه و بیان و حرکت و رى اکشن در بازى او پیداست که به همین سبب او باور پذیر ترین شخصیت نمایش شده است و پس از سپاه منصور بهترین بازیگر . بهترین صحنه هاى نمایش یکى صحنه سوارى دادن با دوچرخه است و دیگرى صحنه درگیرى برادرها و سید محمد آقا.

ایما آقاخانی گرانقدر خیلی از توضیحات کامل و مبسوط شما استفاده کردم...با شما موافقم ..


در مورد نقشی که شهرام حقیقت دوست بازی می کنه مایلم اشاره ای بکنم.. یک جایی در انتهای نمایش هست که مثلا او استحاله پیدا کرده و به راه راست هدایت شده است ،در این لحظه به دلیل مشکلی که در متن البته وجود دارد تماشاگر نمی داند به این چرخش شخصیتی سریع الصوت بخندد یا مغموم باشد.... و البته صدای بلند خنده تماشاگران در این لحظات نشانگر این است که این تغییر رویه در شخصیت در میان اکثر تماشاگران باور پذیر نشده که البته حقیقت دوست در این میان تقصیری ندارد


از شما دوست گرانقدر بابت این تبادل نظر سپاس گذارم