روز جمعه پنجم آذرماه شانس حضور در این نمایش رو پیدا کردم و فقط زیبایی و هنر و هنرمندی دیدم و بس...
پارسای عزیز با مهارت هرچه تمام‌تر در عرصه‌ی بازیگری خوش میدرخشید و دم به دم و لحظه به لحظه در قالب کالبدهای گوناگون فرو میرفت و نقش می‌آفرید.
این تئاتر رو فقط باید رفت و از هنر ناب "بازیگری" آقای پیروزفر _بمعنای واقعی کلمه_ لذت برد. اصلا بیایید دنبال سناریو و موضوعیت و تم و فرم و میزانسن و اینها نباشیم. بریم و فقط از زبان بدن، میمیک‌های صورت فوق‌العاده‌ی ایشان و فن بیان ستودنی‍شان لذت ببریم.
دست مریزاد واقعا...
اگر خودت هم خواننده‌ی این مطلب هستی، خواستم ازت تشکر جانانه کرده باشم بابت این حس و احوال خوبی که بر ما مستولی کردی پارسای عزیز.
از طرف دوستدارت...