پنجشنبه شب عاشقانه های خیابان رو تماشا کردم
چند تا نکته ای که بنظر من رسید و البته در تعدادی از کامنتهای دوستان تیوالی هم به اونها اشاره شده بود

اول اینکه بیش از حد ظرفیت بلیط فروخته بودن و کلا چیدمان و طراحی زمین نشستن ایده خیلی خوبی نبود؛ میشد همین کار رو روی صندلی هم تماشا کرد و بلکه ساختاری شبیه مترو را بهتر به تماشاگر القا کرد چون کار فاقد طراحی صحنه بود ...
چون با این وضعیتی که ما مواجه شدیم ، به قول یکی از دوستان بیشتر به ذهن این نکته خطور کرد که این شیوه صرفا بابت فروش بلیطهای بیشتر بوده باشد !!!!!!چون واقعن کنار هم نشستن با اون حجم از جمعیت برای ما به سختی امکان پذیر شد ...

دوم اجرای موسیقی که اصلن طبق تبلیغات پیش نرفت و تنها سه -چهار دقیقه از کل نمایش را پوشش داد...

سوم بازی ها بود و تعامل با تماشاچی ها ... دیدن ادامه ›› که در این بخش خانمها قوی تر بودن

نکته آخر به نظرم نمایشنامه کار و بخش اصلی است که در این قسمت هم بنظرم خیلی از موضوعات بدون نتیجه در پایان رها شدند که شاید بر میگردد به زمان کوتاه و حجم پراکنده مطالب که در بطن کار سعی شده بود جسته و گریخته به همگی اونها پرداخته بشود.



اما در مجموع باز هم کاری هست که بشه رفت دید و ساعتی با دوستان خوش بود هرچند با شوخی های سطحی....

در آخرین شب اجرای گروه موفق شدم به تماشای این کار بروم ؛ کاری نسبتا با سبکی جدید که با بازیهای خوب و موسیقی در نوع خود جالب همراه بود...

اما نکته انتقادی کار این بود که اجرا ساعت 8 شروع میشد ولی درهای سالن دقیقا چند دقیقه به شروع باز شدند وقتی وارد سالن شدیم اجرا شروع شده بود و بازیگر خانم در حال گفتن منولوگهایی بودند ... حدود یک ربع هم طول کشید تا تماشاگرها در جای خود نشسته و تازه مکالمات بین تماشاگرها آغاز شده بود بدون توجه به اینکه اجر شروع شده ... این حجم از بی نظمی در گروه اجرایی و تماشاگرها(ظاهرا دیگه جز جدایی ناپذیر تیاترها شده) تمرکز من رو به عنوان کسی که چندان با این سبک و سیاق آشنا نیستم برای حداقل نیمی از کار از بین برد...

این موضوع میتوانست با باز کردن حداقل یک ربع - ده دقیقه پیش از شروع نمایش اتفاق نیفتد.

موضوع نمایشنامه در عین سادگی ظاهری ذهن رو درگیر خودش میکنه و در کنار بازی عالی جناب بهبودی و سرکار خانم اقبال نژاد ، باعث میشه از انتخاب و دیدن کار لذت ببریم.

ممنون از جناب سلیمانی گرامی و گروه اجرایی شون

هر آنچه که باید در خصوص این اجرا گفته می شد را دوستان دیگر گفتند؛ فقط یک تشکر از جناب کوشکی و گروه فوق العاده شون که اونطور که شنیدم ظاهرا این کار جز اوولین کارهای حرفه ای بازیگران نمایش بود که واقعن از پس کار خیلی خوب برآمدند
امیدوارم که همینطور در کارهای دیگر بدرخشند....
ما هم کارهایی از این قبیل هم از جناب کوشکی عزیز و هم سایر دوستان کارگردن بیشتر در سالنهای تیاتر ببینیم
و روزی برسه که دیگه کمتر شاهد تجاری سازی هنر تیاتر با استفاده از ستاره های سینمایی که به حق بسیاری شون تنها در قاب سینما خوش می درخشند.... باشیم

صادقانه بگم اولش وقتی تبلیغ کار رو دیدم، حس کردم یجورایی باز مرتبط میشه به حواشی جنگ راستش دلم نمیخاست به تماشای کار بنشینم هرچند اسم افراد کاربلدی روی نمایش خورده بود؛ که از نام بردن خودداری میکنم به دلیل تعدد اسامی؛ (البته قبلا هم کارهای قشنگ دیگه در این خصوص دیدم)
اما بادیدن چندتا از کامنهای دوستانی که پیشتر رفته بودن به تماشا، خیلی ترغیب شدم حتمن کار رو ببینم

خلاصه اینکه با دوستان پنجشنبه شب که اتفاقا مصادف بود با تولد آقای پیام دهکردی عزیز و هنرمند به تماشای کار نشستم و واقعن از بازی تک تک دوستان و همینطور موضوع!!!! لذت بردم که علیرغم اینکه خیلی جاها تماشاگر رو به خنده وامی داشت اما خنده از اون نوعی بود که تهش به فکر و حتی اشک(درد) منتهی میشد...

توصیه میکنم دوستانی که کار رو ندیدن حتمن به تماشای اون بروند.....

پ.ن.1. مگه میشه کاری از نوشته های آقای حمیدرضا آذرنگ دید و لذت نبرد؟!!!!

پ.ن.2. تشکر از کلیه عوامل و گروه اجرایی و با آرزوی موفقیتهای بیشتر